MOSTARSKI UZORAK
Bostan je odavno došao, turisti prolaze, Srbi se ne vraćaju, đul ne miriše, Emina i Aleksa na onom su svijetu, nema nikog ko bi igrao fudbal kao nekada Veležov BMV...
Izbori bili prošle godine, u oktobru. A Mostar još nema gradonačelnika. Nema ni budžet.
Analize nisu potrebne. Gradonačelnik je nepotreban. Mostar je podijeljen grad. To je uzorak bosanskohercegovačkog tkiva uzet za patohistološku analizu koja će pokazati, unaprijed se zna, pozitivan nalaz.
Mostar je veoma očigledna posljedica domaćeg rata i inostranog zaprška. Stanje tog grada ne može se objasniti agresijom na BiH, srpskom i Srbijanskom, uobičajenom, ne može se objasniti genocidom, ne može se objasniti etničkim čišćenjem jer su deratizovani samo Srbi, Miloševićevom Velikom Srbijom, jer se ona protezala mnogo sjevernije, Dodikovom blokadom, secesijom i referendumom, mrskom Republikom Srpskom...
Naprotiv, ljudi Esenesdea paze da ne pogoršaju stvar pa su prostorije kantonalnog odbora iznajmili na liniji razdvajanja.
Mostar nema:
· Jedinstveno komunlano tkivo (voda, struja, čistoća...)
· Gradski lokalni informativni sistem
· Privredu i ekonomiju koja djeluje konzistentno i od koje grad može da živi, kao nekad Maglaj od Natrona ili Zenica od Željezare i Vatrostalne
· Gradsku kulturu
· Gradski noćni život
· Gradski sport
· Gradsku politiku razvoja, urbanizma, turizma...
· Gradsku pjesmu, muziku i dušu.
Kad sve to nema, šta će mu i budžet , i gradonačelnik.
Šta će mu i jedno ime, Mostar. Možda su skladnija sa stvarnošću dva imena, Mostar Tamo i Mostar Ovamo.
Potrebno je samo učiniti mali napor i podjele, koje su duboke kao Kanjon Kolorada, formalizovati i ljude, sa njihovim kolektivnim potencijalima, učiniti odgovornim za rad, život i razvoj a ne odgovornim što je nemoguće izabrati gradonačelnika.
Mostar je stvarna slika BiH. Slika koju se nije uspjelo retuširati, kao ni Sarajevo. Ostale slike se, sticajem okolnosti ili zbog nešto bolje situacije, retuširaju. Sredstva retuširanja su širokog spektra, od Bonskih ovlaštenja do kriminalizacije, satanizacije i gonocidacije Republike Srpske. Unitarizacija je jedno od najpoželjnijih sredstava retuširanja koje, na sreću, još nije primijenjeno.
Iskustvo ljudskog zajedničkog organizovanog života govori da za priznavanje onog što se već podijelilo i odvojilo ne treba nikakva sila. Kao što je potrebna za sastavljanje onoga što se samo od sebe, i ugrađene odbojnosti, podijelilo.
Bostan je odavno došao, turisti prolaze, Srbi se ne vraćaju, đul ne miriše, Emina i Aleksa na onom su svijetu, nema nikog ko bi igrao fudbal kao nekada Veležov BMV...
Izbori bili prošle godine, u oktobru. A Mostar još nema gradonačelnika. Nema ni budžet.
Analize nisu potrebne. Gradonačelnik je nepotreban. Mostar je podijeljen grad. To je uzorak bosanskohercegovačkog tkiva uzet za patohistološku analizu koja će pokazati, unaprijed se zna, pozitivan nalaz.
Mostar je veoma očigledna posljedica domaćeg rata i inostranog zaprška. Stanje tog grada ne može se objasniti agresijom na BiH, srpskom i Srbijanskom, uobičajenom, ne može se objasniti genocidom, ne može se objasniti etničkim čišćenjem jer su deratizovani samo Srbi, Miloševićevom Velikom Srbijom, jer se ona protezala mnogo sjevernije, Dodikovom blokadom, secesijom i referendumom, mrskom Republikom Srpskom...
Naprotiv, ljudi Esenesdea paze da ne pogoršaju stvar pa su prostorije kantonalnog odbora iznajmili na liniji razdvajanja.
Mostar nema:
· Jedinstveno komunlano tkivo (voda, struja, čistoća...)
· Gradski lokalni informativni sistem
· Privredu i ekonomiju koja djeluje konzistentno i od koje grad može da živi, kao nekad Maglaj od Natrona ili Zenica od Željezare i Vatrostalne
· Gradsku kulturu
· Gradski noćni život
· Gradski sport
· Gradsku politiku razvoja, urbanizma, turizma...
· Gradsku pjesmu, muziku i dušu.
Kad sve to nema, šta će mu i budžet , i gradonačelnik.
Šta će mu i jedno ime, Mostar. Možda su skladnija sa stvarnošću dva imena, Mostar Tamo i Mostar Ovamo.
Potrebno je samo učiniti mali napor i podjele, koje su duboke kao Kanjon Kolorada, formalizovati i ljude, sa njihovim kolektivnim potencijalima, učiniti odgovornim za rad, život i razvoj a ne odgovornim što je nemoguće izabrati gradonačelnika.
Mostar je stvarna slika BiH. Slika koju se nije uspjelo retuširati, kao ni Sarajevo. Ostale slike se, sticajem okolnosti ili zbog nešto bolje situacije, retuširaju. Sredstva retuširanja su širokog spektra, od Bonskih ovlaštenja do kriminalizacije, satanizacije i gonocidacije Republike Srpske. Unitarizacija je jedno od najpoželjnijih sredstava retuširanja koje, na sreću, još nije primijenjeno.
Iskustvo ljudskog zajedničkog organizovanog života govori da za priznavanje onog što se već podijelilo i odvojilo ne treba nikakva sila. Kao što je potrebna za sastavljanje onoga što se samo od sebe, i ugrađene odbojnosti, podijelilo.
