KO STOJI IZA KATALONIJE I VOJVODINE
A KO IZA REPUBLIKE SRPSKE
Fudbalski savez Katalonije imenovao je, dakle, posjeduje prava i nadležnosti za to, selektora Fudbalske reprezentacije Katalonije. To je klasični majstor holandskog totalnog fudbala, Johan Krojf. Kaže se da je Katalonija španska regija. Kao i druge, koje takođe imaju svoje fudbalske saveze i reprezentacije. Te reprezentacije igraju prijateljske utakmice sa drugim reprezentacijama, ne samo regionalnim.
U Srbiji se priprema zakon o Vojvodini. Na sajtu Vlade Srbije je prijedlog tog zakona i u njemu je, nesporno, predviđen referendum stanovništva Vojvodine o promjeni njene teritorijalne cjeline.
Kada je, pred izbornju kampanju, 2006. Milorad Dodik pomenuo referendum u intervjuu novosadskom Dnevniku, ne govoreći o otcjepljenju, separaciji, kosovorepubljik, niti o priključenju velikosrpskom Beogradu, digla se kuka i motika, nana i nena, Rafi i Pedi, da proskribuju Dodika i Republiku Srpsku, da je skrešu, okrešu, apriliziju i butmirišu dehaelom u paketima nadležnosti adresiranim na Državu. Zahtijeva se i eliminacija Milorada Dodika iz politike, dobrovoljnih davalaca krvi i ljubitelja ekonomskog napretka.
Kada je, tu skoro, Republika Srpska htjela da okupi fudbalsku reprezentaciju, sva crvena svjetla su se popalila i u Sarajevu i u raznim javnim kućama fudbala i to je onemogućeno. Čak je i sporan Fudbalski savez Republike Srpske. Apsolutnu prednost ima Fudbalski/nogometni savez BiH u čijoj reprezentaciji igraju sami Bošnjaci.
Kada je drugi Tito, i drugovi Moša, Edi i Đido... formirali FNRJ, organizujući prethodno turneju Zlatni glas AVNOJ-a, niko nije popovao sa strane. Ni kada su unutrašnje granice crtali, niko nije garantovao i potpisivao sporazum. Tito je čak i van FNRJ mogao da radi šta hoće pa su ga molili da se povuče iz Trsta i da mrtve domobrane, ustaše, muslimanske kvinslinge, nešto četnika i vaskolike njihove tetke, ostavi tek strijeljane na teritoriji neutralne susjedne zemlje gdje su ih partizani bili stigli. A mladi skojevci su pjevali Nedaj, Tito, Trsta i Gorice.
Pa su, mnogo decenija kasnije te voluntarističke granice poslužile za raspad i rat i nastanak nezavisnih država.
Iza Vojvodine i Katalonije ne stoje velike dejtonsko-pariske sile. Nikakav međunarodni ugovor. Pa ipak njihove granice su nedodirljive. Toliko da neko prekogranični, niti svaki Španac, ne može igrati za reprezentaciju Katalonije. A Vojvođani imaju pravo na teritorijalni referendum. U toj velikosrpskoj Srbiji.
Iza Republike Srpske stoje sve svjetske velike sile. Čak i Turska. Pa, ipak, nekima njene granice ne znače ništa a nema pravo ni da igra reprezentativni fudbal u okviru svojih granica.
Očito je da je pedalj međunarodne zajednice i međunarodnog prava varijabilan.
Nekiput je usklađen sa erekcijom, nekiput sa disfunkcijom.
Za početak, trebalo bi obilježiti dejtonske granice Republike Srpske.
Takvo bogatstvo nemaju mnoge regije, pokrajine i autonomije u Evropi.
A KO IZA REPUBLIKE SRPSKE
Fudbalski savez Katalonije imenovao je, dakle, posjeduje prava i nadležnosti za to, selektora Fudbalske reprezentacije Katalonije. To je klasični majstor holandskog totalnog fudbala, Johan Krojf. Kaže se da je Katalonija španska regija. Kao i druge, koje takođe imaju svoje fudbalske saveze i reprezentacije. Te reprezentacije igraju prijateljske utakmice sa drugim reprezentacijama, ne samo regionalnim.
U Srbiji se priprema zakon o Vojvodini. Na sajtu Vlade Srbije je prijedlog tog zakona i u njemu je, nesporno, predviđen referendum stanovništva Vojvodine o promjeni njene teritorijalne cjeline.
Kada je, pred izbornju kampanju, 2006. Milorad Dodik pomenuo referendum u intervjuu novosadskom Dnevniku, ne govoreći o otcjepljenju, separaciji, kosovorepubljik, niti o priključenju velikosrpskom Beogradu, digla se kuka i motika, nana i nena, Rafi i Pedi, da proskribuju Dodika i Republiku Srpsku, da je skrešu, okrešu, apriliziju i butmirišu dehaelom u paketima nadležnosti adresiranim na Državu. Zahtijeva se i eliminacija Milorada Dodika iz politike, dobrovoljnih davalaca krvi i ljubitelja ekonomskog napretka.
Kada je, tu skoro, Republika Srpska htjela da okupi fudbalsku reprezentaciju, sva crvena svjetla su se popalila i u Sarajevu i u raznim javnim kućama fudbala i to je onemogućeno. Čak je i sporan Fudbalski savez Republike Srpske. Apsolutnu prednost ima Fudbalski/nogometni savez BiH u čijoj reprezentaciji igraju sami Bošnjaci.
Kada je drugi Tito, i drugovi Moša, Edi i Đido... formirali FNRJ, organizujući prethodno turneju Zlatni glas AVNOJ-a, niko nije popovao sa strane. Ni kada su unutrašnje granice crtali, niko nije garantovao i potpisivao sporazum. Tito je čak i van FNRJ mogao da radi šta hoće pa su ga molili da se povuče iz Trsta i da mrtve domobrane, ustaše, muslimanske kvinslinge, nešto četnika i vaskolike njihove tetke, ostavi tek strijeljane na teritoriji neutralne susjedne zemlje gdje su ih partizani bili stigli. A mladi skojevci su pjevali Nedaj, Tito, Trsta i Gorice.
Pa su, mnogo decenija kasnije te voluntarističke granice poslužile za raspad i rat i nastanak nezavisnih država.
Iza Vojvodine i Katalonije ne stoje velike dejtonsko-pariske sile. Nikakav međunarodni ugovor. Pa ipak njihove granice su nedodirljive. Toliko da neko prekogranični, niti svaki Španac, ne može igrati za reprezentaciju Katalonije. A Vojvođani imaju pravo na teritorijalni referendum. U toj velikosrpskoj Srbiji.
Iza Republike Srpske stoje sve svjetske velike sile. Čak i Turska. Pa, ipak, nekima njene granice ne znače ništa a nema pravo ni da igra reprezentativni fudbal u okviru svojih granica.
Očito je da je pedalj međunarodne zajednice i međunarodnog prava varijabilan.
Nekiput je usklađen sa erekcijom, nekiput sa disfunkcijom.
Za početak, trebalo bi obilježiti dejtonske granice Republike Srpske.
Takvo bogatstvo nemaju mnoge regije, pokrajine i autonomije u Evropi.
