DVIJE NOVE PRILIKE
ZA SRPSKI
SAMOKANIBALIZAM
e-govnine, stanoviti internetski prosral koji zalazi u Saraju a izvire među najnižim nacionalnim talogom estradnog plaćeništva, potkazivaštva i samonametnutog hajvanluka na način pametovanja – proseravanja o Srbima i Srbiji, u Beogradu, izvjesnog Zlukovića, slobodarskog prvotuženika, inače umjetnika u pronalaženju svojih neprijatelja, kao što pokušava da svojim neprijateljem promoviše i Kusturicu a Kusturicu boli Crvendrva Čakija Kustura za Zlukovićem, imao je ovih dana dvoejakulatnu priliku za istovremeni egzorcizam i ekstazu. Godišnjica Vukovara i godišnjica SANU.
Jedna od onih srbijanskih paražena, izvjesna Zajović, i još poneko, organizovali su performans povodom pada Vukovara. Oni su, inače, strašna umjetnička grupa koja je specijalizovana za organizovanje performansa. Njihovi poznati dosezi su Peformans povodom pada Knina, Performans za Srbe Bilogore, Performans povodom pada Titove Korenice, Performans povodom pada GGD, Glamoč, Grahovo, Drvar. I drugi performansi. Ovaj put su u tami velegrada, samom srcu Srpske Tme performansirali zbog Vukovara. Vukovar je, inače, jedna uobičajena ratna stradalnička kota, kakvih na prostoru nastalom nasilnim raspadom Jugoslavije SFR, ima mnogo.
Performanijaci su, pak, izabrali jedan od najupečatljivijih punktova propagande Hrvatske u kojoj nije važno 400.000 Srba i njihovo pročišćenje sa tisućvjekovne horvateške zemlje, nego Razaranje Vukovara. Izabrali, da bi ga natovarili Beogradu na vrat. I Srbima. Kao što Srbima tovare i JNA. Jugoslovensku narodnu armiju. Performans je imao zadatak da podsjeti na Vukovar kao sramnu prošlost Beograda.
Multišizofrena svijest primitivca sa margina, toliko opsjednutog ulogom važnog učesnika u matici događaja na velikoj sceni, izrodila je ovakve perfomonstrume koji uživaju u stvaranju truleži vlastitog tkiva, u sladostrasnom samojedu svojih udova i zglobova, svoje svijesti i kolektivnog bića. Stvorila je posebnu vrstu među nacionalnim destruktivcima – samokanibale. Ljude koji jedu sami sebe.
Takva sorta slijepaca je zadužena da javnosti servira vlastitu mrčninu zjenice u kojoj je Srbija, i Srbi, izvršila agresiju na SFRJ, pa se ona, SFRJ, u tuđoj, bez kapi srpske, krvi raspala. A ne da su se Slovenija, Hrvatska i usrana BiH, uz pomoć raznih Danke Dojčland Solomahera, na silu otcijepile od zemlje, mimo njenog ustava i demokratskih procedura. Otcjepljenje Kosova je Ustavna Bokvica spram onog što su uradile te tri zemljice.
U tom svjetlu su e-govnine obilježile i neku godišnjicu Srpske akadmije nauka i umjetnosti, serući obilato o Memorandumu, o Isakoviću, o Dobrici, koji nije potpisao ali je postao Otac nacije. O tome kako je Memorandum bio Generalštab Srpske Agresije na SFRJ a SANU Istureno Komandno Mjesto.
Taj Memorandum, kao i SANU, takođe su estrad-punkotvi hrvatske i muslimanske propagande protiv Srba a u korist njihove agresivnosti, genocidnosti, etnočistilaštva, fašizacije i istrebljivaštva. Tokom cijele svoje istorije taj Memorandum, među Srbima ima domete Kurca U Ladnoj Vodi. Niti koga zanima, niti ko zna za njega, osim što su, mjestimično, pjane grupe pisaca i pričaca, samoželjnih zvanja književnika, po upišanim kafanama, trabunjali o tome i o srpstvu, videći od konobaričinih sisa vime.
Ali je ta 170. godišnjica tog Srpskog Zla, dobra prilika da se Beogradu, Srbiji i Srbima još jednom zaokrene gužva napravljena od muda im.
Pišač, Piše: Bojan Tončić, starog srpskog prezimena, prejaglao je sto citata, činjenica i nečinjenica u tekst o tome kako je SANU, i njena zgrada, Inkubator Zla. Akademici su Banda koja je formulisala Poziv u ratni pohod. I to je najintelektualniji domet tog teksta i tih teza o nebulozama i o rekla-kazala. Utrpano je tu sve, od Miloševića, koji ispod suknje Mire Marković, glavu dajem, nije ni znao da postoji neka SANU, do Latinke Perović, koja je čula kako je Isaković, njoj, rekao da nema veze što će poginuti 80.000 ljudi. Uglavom, rat nije došao iznenada. Njega je dugo, dugo, čitavih 170 godina, pripremala Srpska akademija nauka i umjetnosti.
Taj Tončić, Zluković, e-govnine... u službi su antisrpske histerije kao i poturčeni Komšićari, kom šićar, kome šićare, koji podižu tužbe protiv Dobrice zbog agresije na BiH ili zbog opsade Sarajeva, čega li. A niti je bilo Agresije na Bihu, niti jer bilo Opsade Sarajeva. Kao ni Markala, ni Tuzlanske kapije, ni Genocida u Srebrenici.
Zato što svega toga nije bilo, zato danas ima e-govnina, kandišica, zajovkuša, zlukovića, srbljanica... sve redom Miloševićevog proizvoda do proizvoda. Da nije on, Sloba Sloboda, JIO, stupio na beogradsku scenu, ovaj, i drugi, ovdje nepomenuti, šljam, nikada ne bi ispunoglavčio i promovisao se u javnosno i društveno važno posuđe truleži i izmetništva.
Analizitajte malo Slobu, Voju i Vuka. Ostavite se Srpskih Zločina Tamo Daleko. Vi ne znate o tome ništa. Vi mislite da je Beodrkanje jednako Srbovanju u rasejanju. JVR. U Dupe.
ZA SRPSKI
SAMOKANIBALIZAM
e-govnine, stanoviti internetski prosral koji zalazi u Saraju a izvire među najnižim nacionalnim talogom estradnog plaćeništva, potkazivaštva i samonametnutog hajvanluka na način pametovanja – proseravanja o Srbima i Srbiji, u Beogradu, izvjesnog Zlukovića, slobodarskog prvotuženika, inače umjetnika u pronalaženju svojih neprijatelja, kao što pokušava da svojim neprijateljem promoviše i Kusturicu a Kusturicu boli Crvendrva Čakija Kustura za Zlukovićem, imao je ovih dana dvoejakulatnu priliku za istovremeni egzorcizam i ekstazu. Godišnjica Vukovara i godišnjica SANU.
Jedna od onih srbijanskih paražena, izvjesna Zajović, i još poneko, organizovali su performans povodom pada Vukovara. Oni su, inače, strašna umjetnička grupa koja je specijalizovana za organizovanje performansa. Njihovi poznati dosezi su Peformans povodom pada Knina, Performans za Srbe Bilogore, Performans povodom pada Titove Korenice, Performans povodom pada GGD, Glamoč, Grahovo, Drvar. I drugi performansi. Ovaj put su u tami velegrada, samom srcu Srpske Tme performansirali zbog Vukovara. Vukovar je, inače, jedna uobičajena ratna stradalnička kota, kakvih na prostoru nastalom nasilnim raspadom Jugoslavije SFR, ima mnogo.
Performanijaci su, pak, izabrali jedan od najupečatljivijih punktova propagande Hrvatske u kojoj nije važno 400.000 Srba i njihovo pročišćenje sa tisućvjekovne horvateške zemlje, nego Razaranje Vukovara. Izabrali, da bi ga natovarili Beogradu na vrat. I Srbima. Kao što Srbima tovare i JNA. Jugoslovensku narodnu armiju. Performans je imao zadatak da podsjeti na Vukovar kao sramnu prošlost Beograda.
Multišizofrena svijest primitivca sa margina, toliko opsjednutog ulogom važnog učesnika u matici događaja na velikoj sceni, izrodila je ovakve perfomonstrume koji uživaju u stvaranju truleži vlastitog tkiva, u sladostrasnom samojedu svojih udova i zglobova, svoje svijesti i kolektivnog bića. Stvorila je posebnu vrstu među nacionalnim destruktivcima – samokanibale. Ljude koji jedu sami sebe.
Takva sorta slijepaca je zadužena da javnosti servira vlastitu mrčninu zjenice u kojoj je Srbija, i Srbi, izvršila agresiju na SFRJ, pa se ona, SFRJ, u tuđoj, bez kapi srpske, krvi raspala. A ne da su se Slovenija, Hrvatska i usrana BiH, uz pomoć raznih Danke Dojčland Solomahera, na silu otcijepile od zemlje, mimo njenog ustava i demokratskih procedura. Otcjepljenje Kosova je Ustavna Bokvica spram onog što su uradile te tri zemljice.
U tom svjetlu su e-govnine obilježile i neku godišnjicu Srpske akadmije nauka i umjetnosti, serući obilato o Memorandumu, o Isakoviću, o Dobrici, koji nije potpisao ali je postao Otac nacije. O tome kako je Memorandum bio Generalštab Srpske Agresije na SFRJ a SANU Istureno Komandno Mjesto.
Taj Memorandum, kao i SANU, takođe su estrad-punkotvi hrvatske i muslimanske propagande protiv Srba a u korist njihove agresivnosti, genocidnosti, etnočistilaštva, fašizacije i istrebljivaštva. Tokom cijele svoje istorije taj Memorandum, među Srbima ima domete Kurca U Ladnoj Vodi. Niti koga zanima, niti ko zna za njega, osim što su, mjestimično, pjane grupe pisaca i pričaca, samoželjnih zvanja književnika, po upišanim kafanama, trabunjali o tome i o srpstvu, videći od konobaričinih sisa vime.
Ali je ta 170. godišnjica tog Srpskog Zla, dobra prilika da se Beogradu, Srbiji i Srbima još jednom zaokrene gužva napravljena od muda im.
Pišač, Piše: Bojan Tončić, starog srpskog prezimena, prejaglao je sto citata, činjenica i nečinjenica u tekst o tome kako je SANU, i njena zgrada, Inkubator Zla. Akademici su Banda koja je formulisala Poziv u ratni pohod. I to je najintelektualniji domet tog teksta i tih teza o nebulozama i o rekla-kazala. Utrpano je tu sve, od Miloševića, koji ispod suknje Mire Marković, glavu dajem, nije ni znao da postoji neka SANU, do Latinke Perović, koja je čula kako je Isaković, njoj, rekao da nema veze što će poginuti 80.000 ljudi. Uglavom, rat nije došao iznenada. Njega je dugo, dugo, čitavih 170 godina, pripremala Srpska akademija nauka i umjetnosti.
Taj Tončić, Zluković, e-govnine... u službi su antisrpske histerije kao i poturčeni Komšićari, kom šićar, kome šićare, koji podižu tužbe protiv Dobrice zbog agresije na BiH ili zbog opsade Sarajeva, čega li. A niti je bilo Agresije na Bihu, niti jer bilo Opsade Sarajeva. Kao ni Markala, ni Tuzlanske kapije, ni Genocida u Srebrenici.
Zato što svega toga nije bilo, zato danas ima e-govnina, kandišica, zajovkuša, zlukovića, srbljanica... sve redom Miloševićevog proizvoda do proizvoda. Da nije on, Sloba Sloboda, JIO, stupio na beogradsku scenu, ovaj, i drugi, ovdje nepomenuti, šljam, nikada ne bi ispunoglavčio i promovisao se u javnosno i društveno važno posuđe truleži i izmetništva.
Analizitajte malo Slobu, Voju i Vuka. Ostavite se Srpskih Zločina Tamo Daleko. Vi ne znate o tome ništa. Vi mislite da je Beodrkanje jednako Srbovanju u rasejanju. JVR. U Dupe.
