KAKO MERKEL MERKA MERAKLI TURSKU
Moja bliža rođaka, po shvatanju Evropske unije, finansijske discipline i prijema Turske u EU, Angela Merkel, iznijela je, odavno, stav Njemačke u pogledu mogućnosti prijema Turske u Zajednicu Evrope i cijele Grčke: Privilegovano partnerstvo je krajnji domet. Šlus. Turski zvaničnici su, kao i Klinton Nepušač onomad, govorili, molili i kumili, primite nas, tako bi Evropa dokazala da nije podneblje jedne vjere, da toleriše, da sokoli, da uvažava. Erdogan je nekidan, na sastanku ministara arapskih zemalja dogovorio da formira slobodnu zonu sa Sirijom i Jordanom. Mi smo braća iste familije, rekao je tada. Poznat je i Davutogluov pohod na Saraj i na arheološko iskopavaje Dobre Stare Naše Zajedničke Otomanske Stabilnosti. Evidentirana je nova politika Turske prema susjedima – budi dobar sa svima, naročito sa Sandžakom. I, na kraju ovog malog mozaika dvije iznimno važne stvari:
• Turska je „zaratovala“ sa Izraelom, blagougodivši, istodobno, Iranu. To je najava dugoročnije politike ili trenda. Ne treba biti naivan. Incidet na humanitarnom brodu dobro je planiran i organizovan ali i istorijski kontekstuiran. On je nešto kao Sarajevski atentat Gavrila Principa, kao Ubistvo srpskog svata na Baščaršiji, okidač, zlu ne trebalo.
• Robert Gejts, američki državni sekretar, rekao je novinarima u Londonu, iz koga, inače, izjave ne idu u svijet i nemaju nikakav odjek, da SAD i njeni saveznici u Evropi treba dobro da razmisle zašto je došlo do ove situacije (da se Turska okreće na istok a ne na zapad, prema EU). On misli da je to zbog odbijanja Evrope da Ankari omogući organsku vezu sa Zapadom (prvo je bila jataganska, sada bi trebala da bude organska – op. R. V.) koju ona traži.
Dobro.
Evropa jeste nekada bila i Zajedenica za ugalj i čelik ali nije nikada bila Zajendica jedne vjere. To joj se ne može imputirti. Zahtijevati sada, da se otvori i prema drugoj vjeri, prema Islamu, vjerska je najezda a ne integracija u EU. U Evropu se može doći, kako sam razumio, ali se moraju prihvatiti evropski zakoni, životi i obaveze. To znači da se ne mogu donositi, stvarati i instalirati svoji. Ne možete graditi džamije po Evropi ako ne gradite crkve po Turskoj. Ne možete, jeste to bilo onomad, Aja Sofiju prepraviti u džamiju a onda, kasnije, danas, tražiti nove džamije po Evropi, šerijatske zakone, maskirna obličja za žene i posebne kuhinje. Nema u Evropi: Mi smo braća, i rođaci.
A Gejts. I Američani uopšte. Očito je da se Evropa, i EU, koristi kao prirepak SAD i Nato pakta. Samo se zove Našim Evropskim Saveznicima. EU je učinila sebi mnogo zla primajući istočnoevropske bogalje u svoje okrilje, samo da bi ugodila teritorijalnim pretenzijama Natoa. Za to vrijeme je riješila bijede Rusiju pa je ova ojačala i sada se kurči prema Evropi. Te uštinuće je za guzu, te tražiće mlađu. Sada bi Nato da i Tursku utrapi Evropi. To je, dugoročno, ne samo propast EU nego i razaranje Zapada. Tako Tajni stratezi Američkog neoliberalnog hladnog kapitala shvataju vladanje nad Evropom. Uvijek željeno i nikad neodrečeno. To je kompleks sina otpadnika.
Evropa mora ostati čvrsta u svojoj kompaktnosti
Ne zbog uloge čuvara vjere. Vjera zna da se sačuva. Nego zbog Čuvara Zapada i kao garancija malim narodima i teritorijama. Sva ova piljež oko Francuske i Njemačke bi nestala u slučaju rasula Evrope, odnosno EU.
Angela Merkel, tako, više brine o ekonomskoj i civilizacijskoj budućnosti Evrope i Zapada uopšte, nego desetine drugih lidera.
U ovom vijeku zanijeće se Nove ekonomske ploče na zemljinoj kori ali one neće poništiti niti ublažiti granice civilizacija. One će ih ojačati. I ojačati same civilizacije. One civilizacije koje ne budu odgovorne prema sebi, doživjeće rimsku sudbinu.
Prema tome se ima odgovornoist a ne prema prijemu Turske, „koja teži Zapadu“. Organski?
Moja bliža rođaka, po shvatanju Evropske unije, finansijske discipline i prijema Turske u EU, Angela Merkel, iznijela je, odavno, stav Njemačke u pogledu mogućnosti prijema Turske u Zajednicu Evrope i cijele Grčke: Privilegovano partnerstvo je krajnji domet. Šlus. Turski zvaničnici su, kao i Klinton Nepušač onomad, govorili, molili i kumili, primite nas, tako bi Evropa dokazala da nije podneblje jedne vjere, da toleriše, da sokoli, da uvažava. Erdogan je nekidan, na sastanku ministara arapskih zemalja dogovorio da formira slobodnu zonu sa Sirijom i Jordanom. Mi smo braća iste familije, rekao je tada. Poznat je i Davutogluov pohod na Saraj i na arheološko iskopavaje Dobre Stare Naše Zajedničke Otomanske Stabilnosti. Evidentirana je nova politika Turske prema susjedima – budi dobar sa svima, naročito sa Sandžakom. I, na kraju ovog malog mozaika dvije iznimno važne stvari:
• Turska je „zaratovala“ sa Izraelom, blagougodivši, istodobno, Iranu. To je najava dugoročnije politike ili trenda. Ne treba biti naivan. Incidet na humanitarnom brodu dobro je planiran i organizovan ali i istorijski kontekstuiran. On je nešto kao Sarajevski atentat Gavrila Principa, kao Ubistvo srpskog svata na Baščaršiji, okidač, zlu ne trebalo.
• Robert Gejts, američki državni sekretar, rekao je novinarima u Londonu, iz koga, inače, izjave ne idu u svijet i nemaju nikakav odjek, da SAD i njeni saveznici u Evropi treba dobro da razmisle zašto je došlo do ove situacije (da se Turska okreće na istok a ne na zapad, prema EU). On misli da je to zbog odbijanja Evrope da Ankari omogući organsku vezu sa Zapadom (prvo je bila jataganska, sada bi trebala da bude organska – op. R. V.) koju ona traži.
Dobro.
Evropa jeste nekada bila i Zajedenica za ugalj i čelik ali nije nikada bila Zajendica jedne vjere. To joj se ne može imputirti. Zahtijevati sada, da se otvori i prema drugoj vjeri, prema Islamu, vjerska je najezda a ne integracija u EU. U Evropu se može doći, kako sam razumio, ali se moraju prihvatiti evropski zakoni, životi i obaveze. To znači da se ne mogu donositi, stvarati i instalirati svoji. Ne možete graditi džamije po Evropi ako ne gradite crkve po Turskoj. Ne možete, jeste to bilo onomad, Aja Sofiju prepraviti u džamiju a onda, kasnije, danas, tražiti nove džamije po Evropi, šerijatske zakone, maskirna obličja za žene i posebne kuhinje. Nema u Evropi: Mi smo braća, i rođaci.
A Gejts. I Američani uopšte. Očito je da se Evropa, i EU, koristi kao prirepak SAD i Nato pakta. Samo se zove Našim Evropskim Saveznicima. EU je učinila sebi mnogo zla primajući istočnoevropske bogalje u svoje okrilje, samo da bi ugodila teritorijalnim pretenzijama Natoa. Za to vrijeme je riješila bijede Rusiju pa je ova ojačala i sada se kurči prema Evropi. Te uštinuće je za guzu, te tražiće mlađu. Sada bi Nato da i Tursku utrapi Evropi. To je, dugoročno, ne samo propast EU nego i razaranje Zapada. Tako Tajni stratezi Američkog neoliberalnog hladnog kapitala shvataju vladanje nad Evropom. Uvijek željeno i nikad neodrečeno. To je kompleks sina otpadnika.
Evropa mora ostati čvrsta u svojoj kompaktnosti
Ne zbog uloge čuvara vjere. Vjera zna da se sačuva. Nego zbog Čuvara Zapada i kao garancija malim narodima i teritorijama. Sva ova piljež oko Francuske i Njemačke bi nestala u slučaju rasula Evrope, odnosno EU.
Angela Merkel, tako, više brine o ekonomskoj i civilizacijskoj budućnosti Evrope i Zapada uopšte, nego desetine drugih lidera.
U ovom vijeku zanijeće se Nove ekonomske ploče na zemljinoj kori ali one neće poništiti niti ublažiti granice civilizacija. One će ih ojačati. I ojačati same civilizacije. One civilizacije koje ne budu odgovorne prema sebi, doživjeće rimsku sudbinu.
Prema tome se ima odgovornoist a ne prema prijemu Turske, „koja teži Zapadu“. Organski?
