AMANDMANI NA USTAV REPUBLIKE SRPSKE
20% VITALNOG NACIONALNOG INTERESA
U Republici Srpskoj su pripremljene ustavne promjene. Došlo se do amandmana i bez Pruda.
Promjene se odnose na uobičajene stvari, ljudska prava, evropske norme itd. Ustav, koji je u svom kosturu donijet od strane paljanskog Esdeesa, mijenjan je nekoliko puta. To je, u stvari, sada ustav amandmana a ne članova. Kako su esdeesovci pravili ustav, dobro je išta od toga i ostalo. Oni su se, na čelu sa Radovanom, u to razumjeli kao Mara u krivolov.
Ima još jedna uobičajena stvar – amandmani određuju da je Banjaluka glavni grad Republike Srpske, što se vidi iz priloženog, još iz vremena kad je Biljana Plavšić, kao predsjednik Republike počela da stoluje u Banjaluci a naročito iz vremena kad je Milorad Dodik u Banjaluku evakuisao Vladu Republike Srpske sa Pala, odnosno sa Privremeno zauzete teritorije.
Mudro rukovodstvo, na čelu sa Radovanom, upisalo je onomad u Ustav Republike Srpske da je glavni grad – Sarajevo. U međuvremenu su Srbi istjerani iz svog glavnog grada. Da nisam urođeno uljudan, rekao bih da su se oni, esdeesovci, na čelu sa Radovanom, konstantno zajebavali sa Srbima.
Danas smo u situaciji da Srbi opet žive u svom glavnom gradu, Banjaluci, što ustavotvorac želi da jednostavno konstatuje i u Ustavu, čemu se Esdeees, kad je bio jak u Narodnoj skupštini, opirao i nogama i rukama, kao punica koju zet izbacuje kroz prozor sa petnaestog sprata.
No, sada se tome opiru Bošnjaci, poslanici u narodnoj skupštini Republike Srpske. Kada usvojeni prijedlog amandmana stigne do Vijeća naroda Republike Srpske, logično je očekivati da će klub Bošnjaka biti protiv i time će amandmani, ljudska prava, demokratske norme i glavni grad, popadati u vodu. Jer, Bošnjaci traže da se u tom amandmanskom paketu nađe i odredba da Glavni Grad ima skupštinu u kojoj je ustavno zagarantovano 20% Bošnjaka među odbornicima. Ako ne, upotrijebiće se taj klupski vitalni nacionalni interes.
Amatersko sitnošićardžijsko shvatanje vitalnog nacionalnog interesa dovelo je do opšteg haosa u BiH, pa se kod zapošljavanja u javnim službama traži ovoliki ili onoliko postotak pripadnika te i te nacije, određuje se broj ministara u vladama, broj poslanika u entitetskim skupštinama. A sada se traži od ustava i tih 20%. Na taj način se masovno krše ljudska prava onih koji su stručniji za javne službe od prisilno zaposlenih po osnovu nacionalne pripadnosti, ljudska prava sposobnijih za ministarska mjesta, ljudska prava svih koji izlaze na izbore ili se kandiduju. Sada se u Banjaluci želi takođe uništitti ljudsko i demokratsko pravo izbora za gradsku skupštinu.
Ta ucjena od 20% Bošnjaka među odbornicima je potpuno apsurdna. Postotak bilo koga u bilo kom izbornom tijelu, određuju izbori. U to se ne smije dirati. Direktni izbori nisu delegatske skupštine komunističkih samoupravnih interesnih zajednica. Interes Bošnjaka u Banjaluci, ili bilo gdje, reguliše se na drugi način i na drugim niovima. Rasprodaja akcija nacionalnog interesa po sniženoj cijeni od 20% običan je šićar onih koji bi bili u tim odborničkim klupama a od kojih Bošnjaci u Banjaluci ne bi imali nikakve koristi.
Dabome, cijela ucjena ima za cilj nešto drugo – dalju devastaciju i onemogućavanje Republike Srpske.
Samo da se zna s kojim namjerama se ide u ustavne promjene uopšte.
U Republici Srpskoj su pripremljene ustavne promjene. Došlo se do amandmana i bez Pruda.
Promjene se odnose na uobičajene stvari, ljudska prava, evropske norme itd. Ustav, koji je u svom kosturu donijet od strane paljanskog Esdeesa, mijenjan je nekoliko puta. To je, u stvari, sada ustav amandmana a ne članova. Kako su esdeesovci pravili ustav, dobro je išta od toga i ostalo. Oni su se, na čelu sa Radovanom, u to razumjeli kao Mara u krivolov.
Ima još jedna uobičajena stvar – amandmani određuju da je Banjaluka glavni grad Republike Srpske, što se vidi iz priloženog, još iz vremena kad je Biljana Plavšić, kao predsjednik Republike počela da stoluje u Banjaluci a naročito iz vremena kad je Milorad Dodik u Banjaluku evakuisao Vladu Republike Srpske sa Pala, odnosno sa Privremeno zauzete teritorije.
Mudro rukovodstvo, na čelu sa Radovanom, upisalo je onomad u Ustav Republike Srpske da je glavni grad – Sarajevo. U međuvremenu su Srbi istjerani iz svog glavnog grada. Da nisam urođeno uljudan, rekao bih da su se oni, esdeesovci, na čelu sa Radovanom, konstantno zajebavali sa Srbima.
Danas smo u situaciji da Srbi opet žive u svom glavnom gradu, Banjaluci, što ustavotvorac želi da jednostavno konstatuje i u Ustavu, čemu se Esdeees, kad je bio jak u Narodnoj skupštini, opirao i nogama i rukama, kao punica koju zet izbacuje kroz prozor sa petnaestog sprata.
No, sada se tome opiru Bošnjaci, poslanici u narodnoj skupštini Republike Srpske. Kada usvojeni prijedlog amandmana stigne do Vijeća naroda Republike Srpske, logično je očekivati da će klub Bošnjaka biti protiv i time će amandmani, ljudska prava, demokratske norme i glavni grad, popadati u vodu. Jer, Bošnjaci traže da se u tom amandmanskom paketu nađe i odredba da Glavni Grad ima skupštinu u kojoj je ustavno zagarantovano 20% Bošnjaka među odbornicima. Ako ne, upotrijebiće se taj klupski vitalni nacionalni interes.
Amatersko sitnošićardžijsko shvatanje vitalnog nacionalnog interesa dovelo je do opšteg haosa u BiH, pa se kod zapošljavanja u javnim službama traži ovoliki ili onoliko postotak pripadnika te i te nacije, određuje se broj ministara u vladama, broj poslanika u entitetskim skupštinama. A sada se traži od ustava i tih 20%. Na taj način se masovno krše ljudska prava onih koji su stručniji za javne službe od prisilno zaposlenih po osnovu nacionalne pripadnosti, ljudska prava sposobnijih za ministarska mjesta, ljudska prava svih koji izlaze na izbore ili se kandiduju. Sada se u Banjaluci želi takođe uništitti ljudsko i demokratsko pravo izbora za gradsku skupštinu.
Ta ucjena od 20% Bošnjaka među odbornicima je potpuno apsurdna. Postotak bilo koga u bilo kom izbornom tijelu, određuju izbori. U to se ne smije dirati. Direktni izbori nisu delegatske skupštine komunističkih samoupravnih interesnih zajednica. Interes Bošnjaka u Banjaluci, ili bilo gdje, reguliše se na drugi način i na drugim niovima. Rasprodaja akcija nacionalnog interesa po sniženoj cijeni od 20% običan je šićar onih koji bi bili u tim odborničkim klupama a od kojih Bošnjaci u Banjaluci ne bi imali nikakve koristi.
Dabome, cijela ucjena ima za cilj nešto drugo – dalju devastaciju i onemogućavanje Republike Srpske.
Samo da se zna s kojim namjerama se ide u ustavne promjene uopšte.
