LAGUMDŽIJA ODLUČIO
DA RAZORI HRVATSKO
NACIONALNO I POLITIČKO BIĆE
Danas je Bakir Izetbegović iznio jednostavnu formulu po kojoj će on, odnosno oni, to jest Predsjedništvo, podržati Borjanu Krišto, za predsjedavajućeg Savjeta ministara, čim dobije 22 glasa koji moraju sadržavati i entitetske većine.
Ako ostavim na strani to da se Bakir Izetbegović zalaže za entitetsko glasanje i u Federaciji, pošto tom pravu Republike Srpske ne može ništa, ostaje čudan prizvuk ove poruke. Samo obezbijedi te entiteske većine a jednu držim ja, moja stranka i stranka našeg Lagumdžije.
Bez obzira što se Bakir javnosti i Borjani obratio kao član P, on je govorio kao portaprol Esdepea i iznio klasičnu ucjenu. Ideš nama na pregovore.
Prethodno se kao fantomski medijsko-esdepeovski kandidat pojavio Martin Raguž. A ptrije toga svima je jasno šta se događalo.
Očito je da Lagumdžija provodi ozbiljan projekt razaranja hrvatskog nacionalnog i političkog bića u BiH. Dio tog projekta je i neprestano optuživanje Čovića za sva zla i Lijanovićeve pare dobijene od države. Lagumdžija i Sarajevski Politički Krug znaju da politički lideri ne padaju s neba pa bi najbolje bilo da se malo uzatvori. Onda više nema povratka. A potrebna je najmanje jedna decenija da se stvori lider pobjedničke stranke. Tako rade i njegovi u Ankari sa onim Kurdom koji je toliko u zatvoru da sam mu zaboravio i ime.
Drugi sektor djelovanja u razaranju Nacionalnog i političkog bića jeste neprestano regrutovanje Lijanovića, Jurišića, Ivanića, Čavića, Kukića. U tu aktivnost spada i licitiranje imenima, kao ovaj put Raguževim. Čovjek se nađe u neobranom grožđu. Ili da kaže da neće da bude predsjedavajući, ili da kaže da ne umije, ili da gleda oko sebe šta će biti. Štagod uradi, na šteti je.
Treći segment, već usavršen, jeste preuzimanje njihovih prava, mjesta i finansijskih tokova. To je već usavršeno sa Komšićem, Pudarićem...
Isto to SPK je pokušavao da uradi Srbima u BiH. I radio je to uspješno do 2006. godine. Kao nus-proizvod dobili su neprimjetno osakaćenje Hrvata.
Razaranje nacionalnog i političkog bića jeste prvi korak ka eliminaciji naroda sa jedne teritorije. Kada birači izgube vjeru da bilo koji lider može da izvede narod iz bezizlazja, onda nekontrolisano i neracionalno rasipaju glasove što onemogućuje pojavu i uspon ozbiljnog nacionalnog vođe. To stanje dovodi do plivajuće podjele glasova u kojem nema konstantnih glasača za jednu opciju i jednu stranku.
U Republici Srpskoj, trenutno, na tom Razaranju najviše rade stranci preko svojih medijskih i političkih ekspozitura. Glavna im je alatka neprestano ponavljanje priče o opštoj propasti, opštoj kriminalizaciji i opštoj besparici.
Zbog nesavršenosti plana Razaranja NIPB, došlo je do zastoja kod Srba ali i kod Hrvata. Da bi se kočnice otklonile, glavnina snaga prebačena je na Hrvate jer se računa da će to lakše da se otkoči a nakon toga će se bez balasta i bez validnog srpskog argumenta o položaju Hrvata, sve okrenuti Srbima.
Na kraju, naći će se već neko da izda onu ahdnamu, DJJM.
Danas je Bakir Izetbegović iznio jednostavnu formulu po kojoj će on, odnosno oni, to jest Predsjedništvo, podržati Borjanu Krišto, za predsjedavajućeg Savjeta ministara, čim dobije 22 glasa koji moraju sadržavati i entitetske većine.
Ako ostavim na strani to da se Bakir Izetbegović zalaže za entitetsko glasanje i u Federaciji, pošto tom pravu Republike Srpske ne može ništa, ostaje čudan prizvuk ove poruke. Samo obezbijedi te entiteske većine a jednu držim ja, moja stranka i stranka našeg Lagumdžije.
Bez obzira što se Bakir javnosti i Borjani obratio kao član P, on je govorio kao portaprol Esdepea i iznio klasičnu ucjenu. Ideš nama na pregovore.
Prethodno se kao fantomski medijsko-esdepeovski kandidat pojavio Martin Raguž. A ptrije toga svima je jasno šta se događalo.
Očito je da Lagumdžija provodi ozbiljan projekt razaranja hrvatskog nacionalnog i političkog bića u BiH. Dio tog projekta je i neprestano optuživanje Čovića za sva zla i Lijanovićeve pare dobijene od države. Lagumdžija i Sarajevski Politički Krug znaju da politički lideri ne padaju s neba pa bi najbolje bilo da se malo uzatvori. Onda više nema povratka. A potrebna je najmanje jedna decenija da se stvori lider pobjedničke stranke. Tako rade i njegovi u Ankari sa onim Kurdom koji je toliko u zatvoru da sam mu zaboravio i ime.
Drugi sektor djelovanja u razaranju Nacionalnog i političkog bića jeste neprestano regrutovanje Lijanovića, Jurišića, Ivanića, Čavića, Kukića. U tu aktivnost spada i licitiranje imenima, kao ovaj put Raguževim. Čovjek se nađe u neobranom grožđu. Ili da kaže da neće da bude predsjedavajući, ili da kaže da ne umije, ili da gleda oko sebe šta će biti. Štagod uradi, na šteti je.
Treći segment, već usavršen, jeste preuzimanje njihovih prava, mjesta i finansijskih tokova. To je već usavršeno sa Komšićem, Pudarićem...
Isto to SPK je pokušavao da uradi Srbima u BiH. I radio je to uspješno do 2006. godine. Kao nus-proizvod dobili su neprimjetno osakaćenje Hrvata.
Razaranje nacionalnog i političkog bića jeste prvi korak ka eliminaciji naroda sa jedne teritorije. Kada birači izgube vjeru da bilo koji lider može da izvede narod iz bezizlazja, onda nekontrolisano i neracionalno rasipaju glasove što onemogućuje pojavu i uspon ozbiljnog nacionalnog vođe. To stanje dovodi do plivajuće podjele glasova u kojem nema konstantnih glasača za jednu opciju i jednu stranku.
U Republici Srpskoj, trenutno, na tom Razaranju najviše rade stranci preko svojih medijskih i političkih ekspozitura. Glavna im je alatka neprestano ponavljanje priče o opštoj propasti, opštoj kriminalizaciji i opštoj besparici.
Zbog nesavršenosti plana Razaranja NIPB, došlo je do zastoja kod Srba ali i kod Hrvata. Da bi se kočnice otklonile, glavnina snaga prebačena je na Hrvate jer se računa da će to lakše da se otkoči a nakon toga će se bez balasta i bez validnog srpskog argumenta o položaju Hrvata, sve okrenuti Srbima.
Na kraju, naći će se već neko da izda onu ahdnamu, DJJM.
