MINARETLAND
Švicarski narod, tronacionalni, ima pravo na referendum o minaretima a Srbi u Bosni i Hercegovini nemaju pravo ni na referendum o zaštiti dejtonskih okvira i kapaciteta Republike Srpske.
To je prva misao nakon vijesti da 57% glasajućih građana Švicarske nisu za dalju gradnju minareta na području te bankarske alpske države, što su rekli i na referendumu.
Oni koji u svemu vide zavjeru protiv muslimana i islama, protumačiće ovo kao napad na ljudska prava i slobodu vjere, krah demokratije i udar na islam. I iskoristiće za još veću agresivaciju tamo gdje je to moguće – Sandžak, BiH...
Ali stvar nije ni u referendumu kao prirodnom pravu Republike Srpske, ni u novom zamahu fundamentalnog frontaliteta islama.
Stvar je u tome da je referendumski glas naroda Švicarske logična posljedica djelovanja islamskih aktivista pojedinačno i islama kolektivno, agresivnog pohoda prema Evropi, i terorističkog pohoda prema Zapadu a iz zemalja dominatnog islama što ne mora imati stvarnu korelaciju ali perceptivnu svakako ima.
Reisul Cerić već godinama govori o institucionalizaciji islama u Evropi i kolektivnom životovanju po posebnom muslimanskom pravu i regulama. Džamije, minareti, su samo stalne novogodišnje lampice koje indiciraju takvo stanje, stanje fronta i stalno zaposjednute teritorije. Pojava je ozbiljna jer to misle građani Švicarske a ne desne partije. To misle i građani ili preovlađujuće javno mnijenje u mnogim zapadnoevropskim zemljama. Terorizam i teritorijalizam u Rusiji, muslimanske provenijencije, optužbe za genocidnost i agresiju prema Srbima u BiH i Srbiji, nezaobilazan su izvor opasnosti da tako kolektivno reaguje i slavenski pravoslavni areal.
Potpitanje može biti: da li se smišljeno provodi agresija islama na Evropu kako bi se proizvele upravo ovakve reakcije a onda poslužile kao nacionalno i vjersko nuklearno gorivo za dalji put i agresiju.
Islam, misli li dobro, mora da se legitimiše kao demokratska kolektivna svijest a ne kao nasilni povodanj koji preuzima države i institucionale. Teško se oteti utisku da je osvajanje Carigrada i svega daljeg, bila samo demonstracija uzorka i najava onog što se i danas pokušava.
No, štagod bilo u namjeri ili u ishodu, Evropa mora ostati hrišćanska. Kao što Arabija mora ostati islamska.
Dobro je da Švicarske ne dozvoljava dalju gradnju minareta. Švicarska, koju nije moguće lažno optužiti za genocid i agresiju, za desnicu i ultranacionalizam.
A i zašto bi se islam peo na Alpe?
Švicarski narod, tronacionalni, ima pravo na referendum o minaretima a Srbi u Bosni i Hercegovini nemaju pravo ni na referendum o zaštiti dejtonskih okvira i kapaciteta Republike Srpske.
To je prva misao nakon vijesti da 57% glasajućih građana Švicarske nisu za dalju gradnju minareta na području te bankarske alpske države, što su rekli i na referendumu.
Oni koji u svemu vide zavjeru protiv muslimana i islama, protumačiće ovo kao napad na ljudska prava i slobodu vjere, krah demokratije i udar na islam. I iskoristiće za još veću agresivaciju tamo gdje je to moguće – Sandžak, BiH...
Ali stvar nije ni u referendumu kao prirodnom pravu Republike Srpske, ni u novom zamahu fundamentalnog frontaliteta islama.
Stvar je u tome da je referendumski glas naroda Švicarske logična posljedica djelovanja islamskih aktivista pojedinačno i islama kolektivno, agresivnog pohoda prema Evropi, i terorističkog pohoda prema Zapadu a iz zemalja dominatnog islama što ne mora imati stvarnu korelaciju ali perceptivnu svakako ima.
Reisul Cerić već godinama govori o institucionalizaciji islama u Evropi i kolektivnom životovanju po posebnom muslimanskom pravu i regulama. Džamije, minareti, su samo stalne novogodišnje lampice koje indiciraju takvo stanje, stanje fronta i stalno zaposjednute teritorije. Pojava je ozbiljna jer to misle građani Švicarske a ne desne partije. To misle i građani ili preovlađujuće javno mnijenje u mnogim zapadnoevropskim zemljama. Terorizam i teritorijalizam u Rusiji, muslimanske provenijencije, optužbe za genocidnost i agresiju prema Srbima u BiH i Srbiji, nezaobilazan su izvor opasnosti da tako kolektivno reaguje i slavenski pravoslavni areal.
Potpitanje može biti: da li se smišljeno provodi agresija islama na Evropu kako bi se proizvele upravo ovakve reakcije a onda poslužile kao nacionalno i vjersko nuklearno gorivo za dalji put i agresiju.
Islam, misli li dobro, mora da se legitimiše kao demokratska kolektivna svijest a ne kao nasilni povodanj koji preuzima države i institucionale. Teško se oteti utisku da je osvajanje Carigrada i svega daljeg, bila samo demonstracija uzorka i najava onog što se i danas pokušava.
No, štagod bilo u namjeri ili u ishodu, Evropa mora ostati hrišćanska. Kao što Arabija mora ostati islamska.
Dobro je da Švicarske ne dozvoljava dalju gradnju minareta. Švicarska, koju nije moguće lažno optužiti za genocid i agresiju, za desnicu i ultranacionalizam.
A i zašto bi se islam peo na Alpe?
