1778.
SRBI U
VOZUĆOJ
PREŽIVJELI
AGRESIJU
Ljiljana
Stojić i Ozren Spasojević vjenčali su se u manastiru Sveta Trojica – Vozućica,
u Vozućoj, opština Zavidovići, zadnja pošta Vaša Država.
To,
dabome, nije neka vijest. Vjenčanje je dio mozaika. Kao i smrt.
Da. Ali
Dnevni Avaz je to trijumfalno naslovio. Prvo vjenčanje u Vozućoj nakon
agresije. Nakon Srpske Agresije na BiH. I nakon srpske agresije na Vozuću. U kojoj
je Manastir Vozućica.
Manastir
je nešto što je staro. Nije obična, novija, crkva. U tome je Srpska Agresija
uspješnija jer je izvršena na Staro Srpsko Mjesto a ne na neko
novodoseljeničko.
Vidim,
poziv Erdogana ima odjeka. Budite mi čvrsti i držite se zajedno.
Jedino tako
agresija ima smisla.
A onaj
ko vrši Agresiju, vrši i Genocid. A ko vrši Genocid nema pravo na Državu. Šta na
Državu, nema pravo da bude tu. Šta tu, nema pravo uopšte da bude.
Stoga ne
razumijem Avaz. Trebalo je prećutati tu činjenicu. To nije radosna vijest. To je
tužna vijest po Agresiju. Dvadeset godina od rata, oni opet nikli. Srbi Samoniklice.
I vjenačavaju
se.
U mjestu
Svete Agresije.
Vozuća je,
inače, stara otomanaska riječ. Kao i Zavidovići.
A vidim,
i kamen od koga je sazidan manastir, čisti je anadolski. Nema govora da je
nakupljen po vododerinama tog Ozrena. Ozren je isto otomanska riječ.
Tako je
i u Krajini, oko Dubice i drugih mjesta koja gravitiraju Jasenovcu, mjestu
takođe velike Srpske Agresije, nakon onog velikog rata, dvadeset godina trebalo
da prvi mladić od u vojsku.
Agresivan
taj Srpski Narod, štobitmore. U svakom ratu je toliko agresivan da jedva
preživi po koja klica.
A on
meni da se budemo čvrsti i držimo se zajedno.
Da li
za ruke ili za sablje.
