DOŠLO VREME, SAD PRATE I MENE
Na konstitutivnoj sjednici Narodne skupštine Republike Srpske i inauguraciji Predsjednika Republike Srpske, Milorada Dodika, bio je prisutan dvadesetjedan ambasador ili predsatvnik ambasada i Predsjednik Srbije, Boris Tadić.
Republika Srpska je prešla dug i težak put, od ulaska u BiH kroz Dejtonska vrata do današnjeg međunarodnog uvažavanja i poštovanja.
Taj put popločali su građani svojom izbornom voljom i izbornom upornošću u kojoj je prevladavalo uvijek opredjeljenje za bolju varijantu a ne za stajanje u mjestu.
A taj put realizovali su Novi Srpski Politički Faktori u Republici Srpskoj. Savez nezavisnih socijaldemokrata. Demokratski narodni savez. Socijalistička partija. Prije toga, dio posla je obavila Koalicija Sloga.
Taj trend je omogućio i opšte ozdravljenje političke scene u Republici Srpskoj. Ozdravljenje u smislu transformacije Srpske demokratske stranke koja je uvažena od strane Saveza Nezavisnih socijaldemokrata i koja je izgradila unutrašnji potencijal da pristupi zajedničkom Sporazumu o usaglašenom djelovanju na nivou zajedničkih organa. A da pri tome u Republici Srpskoj, svjesno budu na suprotnim pozicijama, što je, takođe, kao i djelovanje u zajedničkim organima, dobit za Republiku Srpsku.
Dug je i mirnodopski krvav put prošla Republika Srpska, do današnjeg dana.
Nije bilo davno kada su predsjednici Republike Srpske proganjani po šumama ko četnici 46. Kada je u Beogradu sa neblagopočivšim Slobodanom Miloševićem dogovarana abdikacija Raše Palje i postavljanje Biljane Plavšić sa potpredsjedničkog na predsjedničko mjesto (instalateri Holbruk i Slobo), pa onda rušenje, isto iz Bgd, Biljane a instaliranje Poplašena. Pa onda plašenje Poplašena, pa hapšenje Šarovića....
A danas su Miloradu Dodiku došli na poklonjenje i na počast. Prije svega zbog Republike Srpske.
Bio je i Boris Tadić. Bio je i prije izbora. I u izborima je bio. Nije tačno da je došao da nas dijeli, kao što kažu amateri političari. I u kampanji, i danas, došao je da podrži Republiku Srpsku. Dabome, i Dodika kao Predsjednika.
I to je definitivni znak da se preko Beograda ne može daljinski sa Srpskom.
A nije bilo davno kada se predsjedniku Srbije išlo na noge, na kanabe, na saslušanje. Jedino je Slobodan Predsjednik došao jednom na Pale kada je trebalo da natjera Narodnu skupštinu da prihvati onaj grčki ratni sporazum kojeg je parafirao Karadžić.
Republika Srpska i Srbi u BiH su postali regionalni faktor uvažavanja. Jer kad Predsjednik Srbije dođe na ovakvu zvaničnu ceremoniju, to znači uvažavanje. U kampanji je podrška. Tokom mandata je saradnja.
Banjaluka je danas bila glavni grad BiH. Svojom zaslugom, Republike Srpske. I zaslugom dezorijentisanog Sarajeva.
Počinje Partnersko vrijeme. Barem što se Republike Srpske tiče. Tanani međunarodni i susjedski glasovi to potvrđuju. I ovi današnji, vidljivi. Republika Srpska taj patent može ponuditi i na druge strane. Bosna i Hercegovina bi trebala to da prihvati kao vrhovnu unutrašnju političku tehnologiju. I vanjsku. Bosna i Hercegovina se za Republiku Srpsku treba boriti kao za svog partnera. Samo tako se može dogoditi i obratno. BiH mora sa Srbijom i Hrvatskom da bude partner. Kao što je Republika Srpska sa Srbijom.
Danas je imala priliku da pogleda praktični očigled.
Težak i uspješan put je prošla Republika Srpska.
Za udivlenije. Mada ga još ima.
Na konstitutivnoj sjednici Narodne skupštine Republike Srpske i inauguraciji Predsjednika Republike Srpske, Milorada Dodika, bio je prisutan dvadesetjedan ambasador ili predsatvnik ambasada i Predsjednik Srbije, Boris Tadić.
Republika Srpska je prešla dug i težak put, od ulaska u BiH kroz Dejtonska vrata do današnjeg međunarodnog uvažavanja i poštovanja.
Taj put popločali su građani svojom izbornom voljom i izbornom upornošću u kojoj je prevladavalo uvijek opredjeljenje za bolju varijantu a ne za stajanje u mjestu.
A taj put realizovali su Novi Srpski Politički Faktori u Republici Srpskoj. Savez nezavisnih socijaldemokrata. Demokratski narodni savez. Socijalistička partija. Prije toga, dio posla je obavila Koalicija Sloga.
Taj trend je omogućio i opšte ozdravljenje političke scene u Republici Srpskoj. Ozdravljenje u smislu transformacije Srpske demokratske stranke koja je uvažena od strane Saveza Nezavisnih socijaldemokrata i koja je izgradila unutrašnji potencijal da pristupi zajedničkom Sporazumu o usaglašenom djelovanju na nivou zajedničkih organa. A da pri tome u Republici Srpskoj, svjesno budu na suprotnim pozicijama, što je, takođe, kao i djelovanje u zajedničkim organima, dobit za Republiku Srpsku.
Dug je i mirnodopski krvav put prošla Republika Srpska, do današnjeg dana.
Nije bilo davno kada su predsjednici Republike Srpske proganjani po šumama ko četnici 46. Kada je u Beogradu sa neblagopočivšim Slobodanom Miloševićem dogovarana abdikacija Raše Palje i postavljanje Biljane Plavšić sa potpredsjedničkog na predsjedničko mjesto (instalateri Holbruk i Slobo), pa onda rušenje, isto iz Bgd, Biljane a instaliranje Poplašena. Pa onda plašenje Poplašena, pa hapšenje Šarovića....
A danas su Miloradu Dodiku došli na poklonjenje i na počast. Prije svega zbog Republike Srpske.
Bio je i Boris Tadić. Bio je i prije izbora. I u izborima je bio. Nije tačno da je došao da nas dijeli, kao što kažu amateri političari. I u kampanji, i danas, došao je da podrži Republiku Srpsku. Dabome, i Dodika kao Predsjednika.
I to je definitivni znak da se preko Beograda ne može daljinski sa Srpskom.
A nije bilo davno kada se predsjedniku Srbije išlo na noge, na kanabe, na saslušanje. Jedino je Slobodan Predsjednik došao jednom na Pale kada je trebalo da natjera Narodnu skupštinu da prihvati onaj grčki ratni sporazum kojeg je parafirao Karadžić.
Republika Srpska i Srbi u BiH su postali regionalni faktor uvažavanja. Jer kad Predsjednik Srbije dođe na ovakvu zvaničnu ceremoniju, to znači uvažavanje. U kampanji je podrška. Tokom mandata je saradnja.
Banjaluka je danas bila glavni grad BiH. Svojom zaslugom, Republike Srpske. I zaslugom dezorijentisanog Sarajeva.
Počinje Partnersko vrijeme. Barem što se Republike Srpske tiče. Tanani međunarodni i susjedski glasovi to potvrđuju. I ovi današnji, vidljivi. Republika Srpska taj patent može ponuditi i na druge strane. Bosna i Hercegovina bi trebala to da prihvati kao vrhovnu unutrašnju političku tehnologiju. I vanjsku. Bosna i Hercegovina se za Republiku Srpsku treba boriti kao za svog partnera. Samo tako se može dogoditi i obratno. BiH mora sa Srbijom i Hrvatskom da bude partner. Kao što je Republika Srpska sa Srbijom.
Danas je imala priliku da pogleda praktični očigled.
Težak i uspješan put je prošla Republika Srpska.
Za udivlenije. Mada ga još ima.
