SECESIJO, MAJKO NAŠA
Ljeta izbornoga, 2010., zabilježeno je, u Naseobini je boravila Hilari Klinton. Sarajska političko-medijska pasirka emitovala je repeticije senzacionalnih vijesti o tome kako je Klintonka rekla da nema ništa od Secesije jer SAD, iz nove zgrade ambasade, podržavaju cjelovitu, cjelovečernju i cjelojutarnju BiH. A Milorad Secesionovič Dodik, kaže saraj-pasirka, umilno je rekao Klintonki, pred novim predsjedavajućim Savjeta ministara, novim svjetskim rekorderom na sto metara i novim selektorom Azerbejdžana, Zlatkom Lagumdžijom: Ma, Hili, ne pada mi na pamet secesija.
Aaajde. Što bi rekli Turci.
Pored onog Opšteg okvirnog sporazuma za mir, za kojeg sam rekao da ga držim pod jastukom, pod glavom, na jastuku, držim i obimno djelo priređivača Marčela Koena: Secesija, perspektive međunarodnog prava.
Radi se o internom prevodu Esenesdeovog Centra za političke trendove.
Jedan od osnovnih postulata koji se obrađuje od strane eksperata u tom zbiru studija jeste da međunarodno pravo niti dozvoljava niti zabranjuje Secesiju. U tom stilu je obznanu izdao i Međuanrodni sud pravde u Slučaju Kosovo. Ali odmah se konstatuje da je Secesija problem koji je više u domenu politike a ne prava. I tu je primjer Kosovo.
Nama je bitno da je Secesija stvar i politike a ne samo prava. Mada je pravo na našoj strani. Dakle, stvar je političkih odnosa i odndosa političkih i drugih snaga na odnosnom području. Ako sad stvari stoje nepovoljno, uvek dođe vreme kad ovim šorom naiđe frula i Dođe vreme, sve se preokrene.
Mogu da zaključim da i Hilari Klinton niti dozvoljava niti zabranjuje Secesiji. To se odnosi i na vezira Zlatka Lagumdžiju. Mada njega niko i ne pita o tome.
Pored država i secesionističkih pokreta, čime se obilježavaju nacionalno-teritorijalni a često i vjerski kompakti, u sukobu su dva principa – princip samoopredjeljenja, prava na samoopredjeljenje, i teritorijalnog integriteta.
Kroz cijelu istoriju, teritorijalni integritet je stvar koja je podložna zubu vremena i eroziji. Da nije, dosad bi postojala samo jedna država. Džingiskanija, Aleksandronija, Hitleranija... ali, broj država se stalno povećava.
Pristalice Teritorijalnog integriteta su u dvadesetom vijeku potegle ključni argument – samoopredjeljenje je stvar kolonijalnog ropstva, odnosno legitiman događaj samo u procesu dekolonizacije. A pošto su kolonije sišle sa scene, to je završena predstava.
Molim da upamtite ovo sa kolonijalnim ropstvom.
Mnogi akti UN, međutim, govore o samoopredjeljenju kao „pravu svih naroda“, iz 1966. npr. Završni akt iz Helsinkija, iz koga se često talambasalo samo o nepovredivosti granica, pa je nakon toga došlo do povredivosti granica SSSR-a, SFRJ-a, Čehoslovačke, Kipra..., sadrži i Princip VIII koji potvrđuje pravo na samoopredjeljenje.
Istina, kasnije je Helsinki, pod pritiskom Povredivosti Granica, zaboravljen a onda su uslijedili manje važni akti OEBS-a koji su obeshrabrivali secesioniste a insistirali na pravima manjima kao Velikom dostignuću Evropskog Demokratskog Prava.
No, stanje stvari je takvo da je status manjina i dalje krnjav i ograničen, da se prava manjina svode na prava pojedinca a ne kolektiviteta, da se države pozivaju da prava manjina „prime k znanju“ (Kopenhagen 1990.), da Povelja o evropskoj bezbjednosti ne vidi problem dalje od stava da „različiti koncepti autonomije... predstavljaju načine za očuvanje i unapređenje etničkog, kulturnog, jezičkog i vjerskog identiteta nacionalnih manjina unutar postojeće države.“
Što se tiče BiH i Secesije o kojoj govori Hilari Klinton, ili joj to sarajski mediji samo stavljaju u usta i u stavove, bitne su neke odrednice. Država. Narodi. Kolonijalizam.
BiH, Naseobina, nije Država. Ona je nastala spajanjem Muslimansko-hrvatske federacije, kasnije nazvane Federacija BiH, i Republike Srpske što je učinjeno međuanrodnim mirovnim ugovorom u Dejtonu. Ona, po tome, ne podliježe principima o zaštiti manjina, kada se govori o osnovnim, ustavnim narodima. Naseobina ima narode, kada se radi o Srbima, Hrvatma i Bošnjacima, nema manjine. A narodi imaju pravo na samoopredjeljenje koje su imali i u Ustavu SFRJ.
Republika Srpska i Federacija BiH imaju prava i na razdruživanje odnosno, na povlačenje potpisa sa OOSZM.
Republika Srpska je u trojnom svojstvu ušla u BiH. Kao teritorijalno-ustavno-državna cjelina, kao narod i kao potpisnik sklapanja, sklepanja, izvinjavam se, BiH.
Kolonijalizam je prisutan u BiH.
I po tom osnovu Republika Srpska, i drugi, ako bude procijenila, ima pravo na samoopredjeljenje. Na spasavanje ispod kolonijalne vlasti drugog naroda, tzv. Kolonijalnog faktora. Sarajsko nastojanje da se ukinu entiteti, Republika Srpska, kolonijalni je čin poništavanja nezavisnosti i potčinjavaja. Čin kolonijalnog ropstva. Dijelom u pokušaju, dijelom u ostvarenju.
Težnje i realizacija projekta da jedan narod, Sarajski narod, bira članove kolektivnog šefa države, Komšića i Ivanića, praktični je kolonijalizam jer poništava prava Srba i Hrvata da imaju svoju vlast na svom području ili na zajedničkom području.
Zato, bio bih oprezan kad iz Sarajeva govorim o Secesiji. Mnogo oprezniji nego kad o Secesiji ogovorim iz Banjaluke.
Ljeta izbornoga, 2010., zabilježeno je, u Naseobini je boravila Hilari Klinton. Sarajska političko-medijska pasirka emitovala je repeticije senzacionalnih vijesti o tome kako je Klintonka rekla da nema ništa od Secesije jer SAD, iz nove zgrade ambasade, podržavaju cjelovitu, cjelovečernju i cjelojutarnju BiH. A Milorad Secesionovič Dodik, kaže saraj-pasirka, umilno je rekao Klintonki, pred novim predsjedavajućim Savjeta ministara, novim svjetskim rekorderom na sto metara i novim selektorom Azerbejdžana, Zlatkom Lagumdžijom: Ma, Hili, ne pada mi na pamet secesija.
Aaajde. Što bi rekli Turci.
Pored onog Opšteg okvirnog sporazuma za mir, za kojeg sam rekao da ga držim pod jastukom, pod glavom, na jastuku, držim i obimno djelo priređivača Marčela Koena: Secesija, perspektive međunarodnog prava.
Radi se o internom prevodu Esenesdeovog Centra za političke trendove.
Jedan od osnovnih postulata koji se obrađuje od strane eksperata u tom zbiru studija jeste da međunarodno pravo niti dozvoljava niti zabranjuje Secesiju. U tom stilu je obznanu izdao i Međuanrodni sud pravde u Slučaju Kosovo. Ali odmah se konstatuje da je Secesija problem koji je više u domenu politike a ne prava. I tu je primjer Kosovo.
Nama je bitno da je Secesija stvar i politike a ne samo prava. Mada je pravo na našoj strani. Dakle, stvar je političkih odnosa i odndosa političkih i drugih snaga na odnosnom području. Ako sad stvari stoje nepovoljno, uvek dođe vreme kad ovim šorom naiđe frula i Dođe vreme, sve se preokrene.
Mogu da zaključim da i Hilari Klinton niti dozvoljava niti zabranjuje Secesiji. To se odnosi i na vezira Zlatka Lagumdžiju. Mada njega niko i ne pita o tome.
Pored država i secesionističkih pokreta, čime se obilježavaju nacionalno-teritorijalni a često i vjerski kompakti, u sukobu su dva principa – princip samoopredjeljenja, prava na samoopredjeljenje, i teritorijalnog integriteta.
Kroz cijelu istoriju, teritorijalni integritet je stvar koja je podložna zubu vremena i eroziji. Da nije, dosad bi postojala samo jedna država. Džingiskanija, Aleksandronija, Hitleranija... ali, broj država se stalno povećava.
Pristalice Teritorijalnog integriteta su u dvadesetom vijeku potegle ključni argument – samoopredjeljenje je stvar kolonijalnog ropstva, odnosno legitiman događaj samo u procesu dekolonizacije. A pošto su kolonije sišle sa scene, to je završena predstava.
Molim da upamtite ovo sa kolonijalnim ropstvom.
Mnogi akti UN, međutim, govore o samoopredjeljenju kao „pravu svih naroda“, iz 1966. npr. Završni akt iz Helsinkija, iz koga se često talambasalo samo o nepovredivosti granica, pa je nakon toga došlo do povredivosti granica SSSR-a, SFRJ-a, Čehoslovačke, Kipra..., sadrži i Princip VIII koji potvrđuje pravo na samoopredjeljenje.
Istina, kasnije je Helsinki, pod pritiskom Povredivosti Granica, zaboravljen a onda su uslijedili manje važni akti OEBS-a koji su obeshrabrivali secesioniste a insistirali na pravima manjima kao Velikom dostignuću Evropskog Demokratskog Prava.
No, stanje stvari je takvo da je status manjina i dalje krnjav i ograničen, da se prava manjina svode na prava pojedinca a ne kolektiviteta, da se države pozivaju da prava manjina „prime k znanju“ (Kopenhagen 1990.), da Povelja o evropskoj bezbjednosti ne vidi problem dalje od stava da „različiti koncepti autonomije... predstavljaju načine za očuvanje i unapređenje etničkog, kulturnog, jezičkog i vjerskog identiteta nacionalnih manjina unutar postojeće države.“
Što se tiče BiH i Secesije o kojoj govori Hilari Klinton, ili joj to sarajski mediji samo stavljaju u usta i u stavove, bitne su neke odrednice. Država. Narodi. Kolonijalizam.
BiH, Naseobina, nije Država. Ona je nastala spajanjem Muslimansko-hrvatske federacije, kasnije nazvane Federacija BiH, i Republike Srpske što je učinjeno međuanrodnim mirovnim ugovorom u Dejtonu. Ona, po tome, ne podliježe principima o zaštiti manjina, kada se govori o osnovnim, ustavnim narodima. Naseobina ima narode, kada se radi o Srbima, Hrvatma i Bošnjacima, nema manjine. A narodi imaju pravo na samoopredjeljenje koje su imali i u Ustavu SFRJ.
Republika Srpska i Federacija BiH imaju prava i na razdruživanje odnosno, na povlačenje potpisa sa OOSZM.
Republika Srpska je u trojnom svojstvu ušla u BiH. Kao teritorijalno-ustavno-državna cjelina, kao narod i kao potpisnik sklapanja, sklepanja, izvinjavam se, BiH.
Kolonijalizam je prisutan u BiH.
I po tom osnovu Republika Srpska, i drugi, ako bude procijenila, ima pravo na samoopredjeljenje. Na spasavanje ispod kolonijalne vlasti drugog naroda, tzv. Kolonijalnog faktora. Sarajsko nastojanje da se ukinu entiteti, Republika Srpska, kolonijalni je čin poništavanja nezavisnosti i potčinjavaja. Čin kolonijalnog ropstva. Dijelom u pokušaju, dijelom u ostvarenju.
Težnje i realizacija projekta da jedan narod, Sarajski narod, bira članove kolektivnog šefa države, Komšića i Ivanića, praktični je kolonijalizam jer poništava prava Srba i Hrvata da imaju svoju vlast na svom području ili na zajedničkom području.
Zato, bio bih oprezan kad iz Sarajeva govorim o Secesiji. Mnogo oprezniji nego kad o Secesiji ogovorim iz Banjaluke.
