PDP U OPOZICIJI
Partija za pedeve i panjeve ide u opoziciju.
Tako se završava skoro decenijska politička fatamorgana o uticaju demokratskog progresa na srpskog seljaka, na srpskog građanina koji hoće da preko noći zaboravi da je srpski seljak, na one koji misle da su eksperti i intelektualci, na srpskog poreskog obaveznika koji je zaljubljen u Milicu Bisić i na pjevače progresivne pjesme: Dosta nam je više borbe mrske, ukidano Vojsku Republike Srpske.
Završava se era političke opsjene.
Sada valja sa programom izaći na političku pijacu. A taj program mora da sadrži odgovore na svako pitanje koje politička aždaja može da postavi. Mora da ima fleksibilnost primjene i preživljavanja u svakoj situaciji. Stranka koja je u opoziciji a koja ima običaj da se smatra važnom, mora da ima čitavu garnituru lidera koja djeluje kao tim i koja je spremna da podnese sve terete a da ih ne ostavi vođi na glavi.
Prvi politički zakon kaže: Nema jake, pouzdane i velike stranke koja nije provela u opoziciji najmanje dva mandata.
Birači i građani moraju da se uvjere s kim imaju posla. Ako se prvo u to uvjeravaju dok je stranka na vlasti, onda je njihovo uvjerenje tanko i šupljikavo. Stranka na vlasti mora da radi i ono što birači ne vole pa ako nemaju opoziciono sjećanje da se radi o pouzdanom čuvaru izbornih glasova, onda manje praštaju. Stranka na političkom barometru pada. To se dogodilo Esdeesu koji je prvo bio na vlasti pa u opoziciji.
Oni koji su produkovali slobodno leonovanje ili pedepeovanje u političkom kosmosu Republike Srpske, bez pupčane vrpce koja prenosi hranu od SNSD, oni iz PDP, iz vrha ili sredine, treba da znaju da su mala partija iako oni misle da su velika. DNS iz Prijedora osvojio je tri načelnička mjesta u Republici Srpskoj. SRS iz Novog Grada i PDP nisu osvojili ni jedno načelničko mjesto.
Mala partija mora da provede deset godina u opoziciji da bi se temeljnim stepenicama popela na vlast. Povratnicima se rok produžava najmanje na onoliko vremena koliko su prethodno proveli na vlasti.
Ali, najbitnija činjenica jeste u tome da sve što se sada nalazi u opoziciji hoće da se smjesti malo desno. Jednostavno, nema dovoljno mjesta na političkoj sceni za sve dešnjake. A sve su ostale političke katastarske čestice zauzete programom SNSD-a koji može da se obrati i ljevici i centru i onima koji su nešto desno od centra.
Teško je poslije Tesle govoriti o naizmjeničnoj struji. Ili poslije Andrića pisati Na Drini Ćupriju.
Partija za pedeve i panjeve ide u opoziciju.
Tako se završava skoro decenijska politička fatamorgana o uticaju demokratskog progresa na srpskog seljaka, na srpskog građanina koji hoće da preko noći zaboravi da je srpski seljak, na one koji misle da su eksperti i intelektualci, na srpskog poreskog obaveznika koji je zaljubljen u Milicu Bisić i na pjevače progresivne pjesme: Dosta nam je više borbe mrske, ukidano Vojsku Republike Srpske.
Završava se era političke opsjene.
Sada valja sa programom izaći na političku pijacu. A taj program mora da sadrži odgovore na svako pitanje koje politička aždaja može da postavi. Mora da ima fleksibilnost primjene i preživljavanja u svakoj situaciji. Stranka koja je u opoziciji a koja ima običaj da se smatra važnom, mora da ima čitavu garnituru lidera koja djeluje kao tim i koja je spremna da podnese sve terete a da ih ne ostavi vođi na glavi.
Prvi politički zakon kaže: Nema jake, pouzdane i velike stranke koja nije provela u opoziciji najmanje dva mandata.
Birači i građani moraju da se uvjere s kim imaju posla. Ako se prvo u to uvjeravaju dok je stranka na vlasti, onda je njihovo uvjerenje tanko i šupljikavo. Stranka na vlasti mora da radi i ono što birači ne vole pa ako nemaju opoziciono sjećanje da se radi o pouzdanom čuvaru izbornih glasova, onda manje praštaju. Stranka na političkom barometru pada. To se dogodilo Esdeesu koji je prvo bio na vlasti pa u opoziciji.
Oni koji su produkovali slobodno leonovanje ili pedepeovanje u političkom kosmosu Republike Srpske, bez pupčane vrpce koja prenosi hranu od SNSD, oni iz PDP, iz vrha ili sredine, treba da znaju da su mala partija iako oni misle da su velika. DNS iz Prijedora osvojio je tri načelnička mjesta u Republici Srpskoj. SRS iz Novog Grada i PDP nisu osvojili ni jedno načelničko mjesto.
Mala partija mora da provede deset godina u opoziciji da bi se temeljnim stepenicama popela na vlast. Povratnicima se rok produžava najmanje na onoliko vremena koliko su prethodno proveli na vlasti.
Ali, najbitnija činjenica jeste u tome da sve što se sada nalazi u opoziciji hoće da se smjesti malo desno. Jednostavno, nema dovoljno mjesta na političkoj sceni za sve dešnjake. A sve su ostale političke katastarske čestice zauzete programom SNSD-a koji može da se obrati i ljevici i centru i onima koji su nešto desno od centra.
Teško je poslije Tesle govoriti o naizmjeničnoj struji. Ili poslije Andrića pisati Na Drini Ćupriju.
