2127.
MEDIJI
SRPSKE
U VLASTITIM GVOŽĐIMA
PESIMIZMA
 

Sumračenje kolektivnog i svakog pojedinačnog uma ozbiljan je posao. Čak i u anarholiberalizovanim, nedovršenim, paratranzicijskim i kobivademokratskim društvima. Javni i medijski Pesimizam, kao najozbiljnija sistematska posljedica opštedruštvenog sumraka, način je dugoročnog upravljanja društvom, nacijom i državom. Zbog toga je nestalo Novinarstvo. U stvari, prekomandovano je u Medije.

Mediji u Republici Srpskoj imaju nekoliko zajedničkih karakteristika koje pogoduju sinhronizovanom produkovanju Pesimizma. Taj diferencijal, sa mnogo zupčanika, funkcioniše savršeno u svakoj javnoj, društvenoj i političkoj krivini.

·         Za skoro dvadeset godina mediji nisu stvorili ni jedno novinarsko ime, emisiju niti je koji medij izborio status kultnog, referentnog i profesionalnog.

·         Sve medije, osim jednog, i privatne i javne, drže kordoni esdeesovih ratnih i poratnih jurišnika. Sad im je želja da preuzmu i Srnu i da proglase SAO InfoMomo.

·         U velikom broju medija Službe, naše, njihove, strane, javne, tajne, imaju instalirane čitave bataljone ljudi, od vlasnika do novinara, i bez obzira što su većim dijelom u statusu spavača, djeluju sinhronizovano i povezano.

·         Samo prividno rade na žutilu i izboru tema koje, navodno, žele čitaoci i gledaoci, a, u stvari, sistematski rade na stvaranju Pesimizma, Beznađa, Bespuća, Neefikasnosti, Neodgovornosti svega postojećeg. Pesimizam je oružje relativizovanja i homogenizovanja, ujednačavanja granulata. Što se u ekonomiji manfistuje izjednačavanjem i stručnjaka i laika a u politici i pobjednika i minornog opozicionara. Opšta relativizacija vodi pojedinca ravnodušnosti i izvlači ga iz kolektiviteta. A zainteresovanost za ekonomiju, politiku i društvo uopšte i kolektivitet, dva su najjača stuba demokratije, nacije, društva i države. Dobar dio medija projektovano radi na pesimizmu. Ostali su plimni val koji prati. U krajnjoj instanci, cilj je stvoriti javnu i političku klimu da je svakom pojedincu obavezna i kriva vlast, za sve što mu se događa i ne događa, što ima i što mu nedostaje. Onda vlast postaje trajno nestabilna, promjenjiva, upravljiva i povodljiva. Dobar dio rezultata je već napravljen. Mnogi običan čovjek, pod naletom medijskog Pesimizma i Režimiranja Vlasti u Srpskoj, smatra Vladu i Vlast odgovornijim za njegovu svakodnevnicu nego je to smatrao za vrijeme totalitarnog komunizma. Mnogi pojedinac smatra da je Vlada zadužena da mu nađe posao. Ako nije Vlada onda je to Dodik sigurno.

·         Najveći dio medija potpuno je netransparentno i tajno finansiran. Što njiovo izvještavanje, zalaganje, stavove i aktere čini deplasiranim i nevalidnim.

Razaranje pojedinačnog i kolektivnog mnijenja ostavlja dugoročne posljedice po društvo i naciju.

Ipak, mediji u Republici Srpskoj uživaju rezervatski status. Pod plaštom Slobode Medija. A Sloboda Medija je jedna od globalističkih fikcija kao i snaga međeda Gacka i okoline. Nema slobode, nepotrebna je i nemoguća, tamo gdje se vodi žestoka tržišna borba. I nema Slobode Medija u koje su ubrojani i javni i tajni i privatni mediji.

Srpska mora medije podvrći jednakim društvenim i zakonskim tretmanima koji važe za sve. Zašto bi republička revizija kontrolisala ministarstva a ne kontroliše medije.

Vlast sa medijima mora sa bude u odnosu hladne koegzistencije. To je društveno i nacionalno najproduktivniji odnos.

Sve ostalo je kurvanje, bezgaćarenje, potplaćivanje, prestenovanje i kalamarenje.