2008.
ULOGA SINDIKATA
U DRŽAVI
SOCIJALNOG SAVEZA
II
(Nastavak teksta Socijaldemokratija,
nedostižan idealitet ili podvala kapitalizma)

Ako je, dakle, logičan slijed dva propala procesa, Procesa stvaranja Države Blagostanja i Procesa Bezočnog Finansijašenja od strane nesputanog i bolesnog kapitalizma, stvaranje Države Socijalnog Saveza, koja će počivati na državno-tržišnom političkom i ekonomskom sistemu, na direktnoj predstavničkoj demokratiji čiji će mozaik biti identičan mozaiku stanovništa koje se predstavlja, na sili i zakonu kao zašititniku društvenih vrijednosti a ne slojevnih prednosti, na suverenitetu odgovornosti a ne na disperzivnoj globalštini, i koja će podrazumijevati Socijalni Ustav, političku artikulaciju socijalnog saveza, sa najvećom strankom koja se upravo i zove Stranka Socijalnog Saveza, postavlja se pitanje šta će raditi takozvani socijalni faktori takve države i takvog društva.

Sindikati, prije svih. Ali i nevladine organizacije. I infrastrukturni priručni sektor, razni fondovi, socijalne ustanove i čitava bižuterija lažne i neefikasne socijalne brige.

Posljednjih petogođa, ponegdje i decenija, uloga Sindikata, kao glavnog socijalnog protivpožarnog aparata i sigurnosnog ventila, atrofirala je.

Nestanak klasa, nestanak srednjeg sloja i u nerazvijenim i u visokorazvijenim zemljama i društvima, nestanak radničke klase, preseljenje kapitalističkog bogaćenja u nevidljive i virtuelne sfere upravljanja trendovima i tokovima, obesmislilo je sindikat. Nova zanimanja se rađaju brzinom svjetlosti a tromi prošlovjekovni sindikat, ili sindikat sa refleksima Devetnaestog vijeka, mrtvog konja, dakle, ne može da se organizaciono priključi vremenu. Temeljno pitanje današnjeg sindikata je koga organizovati u sindikate. Po kom osnovu. I na kojoj privoli. Odnosno, na kom interesu svakog pojedinačnog člana.

Nu. Prilike u razvijenim zemljama nedokučive su nam. Nismo u njihovoj koži. Procesi o kojima govorim mogu se analizirati i na ovdašnjem primjeru.

Sindikat Republike Srpske. Jasno je se radi o visećim vrtovima neplodne sindikalne zemlje. Sama struktura tih sindikata, grafičke djelatnosti, prosvjete, kožarsko obućarske i drugih budibogsnamica, govori o tome da je Sindikat Slijepac u tunelu. I koji još, k tome, žmiri. Njihov prošlogodišnji pokušaj štrajkova bio je glogov samokolac u mjesto koje se može označiti i grobnicom i lešom sindikata. Radnici u javnom sektoru nisu toliki socijalni i temporalni iščašenici da ne mogu jasno da razaznaju od koga zavise. Zavise od Države a ne od Sindikata. Oni znaju da ako izgube Državu Sindikat im neće doći ni na ukop.

Uloga Sindikata i njihovog članstva, već sada se mora transformisati u usitnjeni organizacioni vez, bez panrepubličkih apetita, koji služe samo samopromociji pojedinih parasindikalnih kvazilidera.

A u budućoj Državi Socijalnog Saveza pogotovu.

Šta rade naši sindikati. Okreću se prema vlasti i pokušavaju izazvati rat vlasti i zaposlenih. Taj rat je besmislen. Jer vlast omogućuje zaposlenje. Vlast u širem smislu, država, ekonomija, vlada, zakoni, demokratija, institucije. Pri čemu zaposleni ne omogućuju vlast. Jer nisu svi birači zaposlenici.

Sindikat se mora atomizirati i prilagoditi leglu. Oni moraju voditi rat sa svojom upravom. Ili vlasnicima. Ovisno da li je poslodavac država ili privatnik. I to rat isključivo oko ispunjavanja opštih ustavnih i zakonskih uslova, oko održanja radnih mjesta, oko brige za napredak.

To će raditi i u Državi Socijalnog Saveza.

Ali to neće više biti sindikat. To će biti organizacije uposlenika. Naprimjer, Savez Radnika Termoelektrane. Oni mogu čak biti i partneri upravi. Ući u kompromis i koaliciju i tako formirati neku vrstu zaposleničkog suupravljanja. I samo na tom nivou se može postići efikasnost jer se radi o konkretnim uslovima i konkretnim akterima.

Današnji sindikat, i Ovdje i u Socijaldemokratskoj Evropi, nalazi se u šizofrenoj situaciji. Situaciji Rascijepljene Ličnosti.

Prihvata i zahtijeva ulogu Socijalnog Partnera a želi da bude Protivnik Vlasti.

Te dvije uloge nisu spojive. One sputavaju Vlast a Sindikatu daju injekcije Lažnog Adrenalina. Uz inače poptuno lažnu zgradu Sindikata jer je upitno ko je stvarni član i u čije ime govori taj nestvarni Sindikat.

Dabome. Ulogu Zaposleničkog suupravljanja, kao i ulogu Stranaka Socijalnog Saveza, može samo da jamči jaka suverena Država koja će počivati na Socijalnoj Demokratiji.

A fenomen Socijalne Demokratije raščlaniću u jednom od narednih dana.