KO POMINJE POVEZIVANJE
REPUBLIKE SRPSKE I SRBIJE
Inokosni politički analitičar iz SAD, koji je nekad bio specijalni izaslanik am. Predsjednika za BiH, Jim O’Brian, saopštio je u intervjuu Avazu da niko u međunarodnoj zajednici ne podržava povezivanje Republike Srpske i Srbije.
Radi se o veoma originalnom pronalasku tople vode.
Tako je i ondašnji državni sekretar Džejms Bejker, na desetine puta izjavio kako je interes SAD da se očuvaju međunarodne granice Socijalističke federativne republike Jugoslavije. A SFRJ puče k’o lubenica.
Ne cijenim političke analitičare koji ne mogu da shvate da je sve proces.
O’Brajen sugeriše da ulaskom na put EU prestaju svi cirkusi koje sada prave političari BiH. Ne prestaje ništa, moj dragi gospodine O’. Politički procesi su kao i energija, neuništivi, nezaustavljivi i nepodložni pojedinačnom voluntarizmu. Mogu samo da mijenjaju oblik, frekvenciju i intenzitet.
Moguće je da je grupa neobaveznih stavova O’Brajena plasirana radi pokretanja nestvarne političke spirale koja treba da proizvede efekte za koje nema stvarnih povoda i razloga. Formula je jednostavna i provjerena: na mjestu zločina, daleko od moćnih političkih reaktora, lansiraš priču za koju je poznato da su svi protiv nje; potom analitičari, obavještajci, dojavljivači i domaći izdajnici jave da se na mjestu zločina ponovo govori o toj temi; nevažni i manje važni akteri preuzimaju ulogu epizodista i lansiraju poplavu raznih izjava o glavnoj temi i njenim varijantama; potom, neko blizak Velikom Bratu drmne izjavom o sto i kaže da to ne može.
A moguće je i da sarajevska mušema traži novog igrača za priču o razbijanju BiH, izdvajanju Republike Srpske i stvaranju Velike Srbije, kako bi održala unutrašnje tenzije, inostranu brigu i još jednom proglasila opštu opasnost.
Jer, priča o otcjepljenju Republike Srpske i pripajanju Srbiji, nije potrebna ni Srbiji, ni Republici Srpskoj, ni Dejtonskoj BiH, ni SAD, ni EU. Potrebna je jedino Sarajevu kako bi onima iz Glavnog Političkog Reaktora sugerisala da ovakvu, dejtonsku BiH treba odmah ujaloviti i Dejton poništiti jer u sebi nosi latentnu opasnost od raspada BiH, osamostaljenja Republike Srpske i stvaranja Velike Srbije.
Mnogo veća opasnost pred BiH je nemogućnost Novog Samostalnog Početka koji je pred njom i koji se poklapa sa stvarnim procesom pridruživanja Evropskoj uniji. Ako BiH ne mogne da počne novu samostalnost, neće je spasiti ni ukidanje Republike Srpske. Najopasniji entiteti za BiH su:
· ratna politička tehnologija stranaka koje su projektovale i izvodile ratne radove i koje danas nastavljaju rat za ostvarenje svojih ciljeva
· nerealnost ili 100% jer je BiH područje infinitezimalnog računa
· odustvo kolektivnih garancija i nametnuto vlasništvo nad državom i patriotizmom
· Federacija
· agresivni islam nekompatibilan sa ovdašnjim muslimanima
· ohaerovska produkcija kontrole svega postojećeg
· lažni evropski integristi kojima je jedini cilj da euintegraciju iskoriste za unutrašnju unitarizaciju i stvaranje islamske republike na dugi rok.
A ne Republika Srpska.
Da li postoji realitet da se sve te demonske prepreke otklone, teško je reći. I to je jedan od procesa o kome govorim.
Što se tiče Republike Srpske, ona ne traži otcjepljenje, formiranje nezavisne države ili pripajanje Srbiji. Nepotrebna joj je sudbina Kosova čije je otcjepljenje u procjepu kojem se ne vidi kraj. Nerealna je nezavinost zavisna od nedostatka interesa u okruženju, tj. u Briselu i Vašingtonu. I nepotrebno je da Republika Srpska postane uboga provincija Srbije u kojoj bi njeni Srbi uvijek bili Bosanci.
Ali Republici Srpskoj je potrebna trajna teritorijalno-politička garancija. Pri tome je nebitno kakva će ostala unutarbosanskohercegovačka okolina biti po uređenju. Bilo bi najbolje da Hrvati, Bošnjaci i Srbi budu ravnopravni i u tom teritorijalno-političkom segmentu. Republici Srpskoj je to u interesu ne zbog toga što voli Hrvate ili mrzi Bošnjake, nego zbog toga što joj odgovara dugoročna stabilnost koja se ne može obezbijediti konstantnom depresijacijom Hrvata u Federaciji BiH. Međunacionalni potres u Federaciji može ponovo pokrenuti rasjede na Balkanu a to ne odgovara Republici Srpskoj niti srpskom narodu u BiH.
Stoga ja govorim o samostalnosti Republike Srpske unutar BiH ili izvan BiH. Sa jasnim shvatanjem da je to politički proces a ne kraj. I sa osobinama energije koje sam pominjao.
REPUBLIKE SRPSKE I SRBIJE
Inokosni politički analitičar iz SAD, koji je nekad bio specijalni izaslanik am. Predsjednika za BiH, Jim O’Brian, saopštio je u intervjuu Avazu da niko u međunarodnoj zajednici ne podržava povezivanje Republike Srpske i Srbije.
Radi se o veoma originalnom pronalasku tople vode.
Tako je i ondašnji državni sekretar Džejms Bejker, na desetine puta izjavio kako je interes SAD da se očuvaju međunarodne granice Socijalističke federativne republike Jugoslavije. A SFRJ puče k’o lubenica.
Ne cijenim političke analitičare koji ne mogu da shvate da je sve proces.
O’Brajen sugeriše da ulaskom na put EU prestaju svi cirkusi koje sada prave političari BiH. Ne prestaje ništa, moj dragi gospodine O’. Politički procesi su kao i energija, neuništivi, nezaustavljivi i nepodložni pojedinačnom voluntarizmu. Mogu samo da mijenjaju oblik, frekvenciju i intenzitet.
Moguće je da je grupa neobaveznih stavova O’Brajena plasirana radi pokretanja nestvarne političke spirale koja treba da proizvede efekte za koje nema stvarnih povoda i razloga. Formula je jednostavna i provjerena: na mjestu zločina, daleko od moćnih političkih reaktora, lansiraš priču za koju je poznato da su svi protiv nje; potom analitičari, obavještajci, dojavljivači i domaći izdajnici jave da se na mjestu zločina ponovo govori o toj temi; nevažni i manje važni akteri preuzimaju ulogu epizodista i lansiraju poplavu raznih izjava o glavnoj temi i njenim varijantama; potom, neko blizak Velikom Bratu drmne izjavom o sto i kaže da to ne može.
A moguće je i da sarajevska mušema traži novog igrača za priču o razbijanju BiH, izdvajanju Republike Srpske i stvaranju Velike Srbije, kako bi održala unutrašnje tenzije, inostranu brigu i još jednom proglasila opštu opasnost.
Jer, priča o otcjepljenju Republike Srpske i pripajanju Srbiji, nije potrebna ni Srbiji, ni Republici Srpskoj, ni Dejtonskoj BiH, ni SAD, ni EU. Potrebna je jedino Sarajevu kako bi onima iz Glavnog Političkog Reaktora sugerisala da ovakvu, dejtonsku BiH treba odmah ujaloviti i Dejton poništiti jer u sebi nosi latentnu opasnost od raspada BiH, osamostaljenja Republike Srpske i stvaranja Velike Srbije.
Mnogo veća opasnost pred BiH je nemogućnost Novog Samostalnog Početka koji je pred njom i koji se poklapa sa stvarnim procesom pridruživanja Evropskoj uniji. Ako BiH ne mogne da počne novu samostalnost, neće je spasiti ni ukidanje Republike Srpske. Najopasniji entiteti za BiH su:
· ratna politička tehnologija stranaka koje su projektovale i izvodile ratne radove i koje danas nastavljaju rat za ostvarenje svojih ciljeva
· nerealnost ili 100% jer je BiH područje infinitezimalnog računa
· odustvo kolektivnih garancija i nametnuto vlasništvo nad državom i patriotizmom
· Federacija
· agresivni islam nekompatibilan sa ovdašnjim muslimanima
· ohaerovska produkcija kontrole svega postojećeg
· lažni evropski integristi kojima je jedini cilj da euintegraciju iskoriste za unutrašnju unitarizaciju i stvaranje islamske republike na dugi rok.
A ne Republika Srpska.
Da li postoji realitet da se sve te demonske prepreke otklone, teško je reći. I to je jedan od procesa o kome govorim.
Što se tiče Republike Srpske, ona ne traži otcjepljenje, formiranje nezavisne države ili pripajanje Srbiji. Nepotrebna joj je sudbina Kosova čije je otcjepljenje u procjepu kojem se ne vidi kraj. Nerealna je nezavinost zavisna od nedostatka interesa u okruženju, tj. u Briselu i Vašingtonu. I nepotrebno je da Republika Srpska postane uboga provincija Srbije u kojoj bi njeni Srbi uvijek bili Bosanci.
Ali Republici Srpskoj je potrebna trajna teritorijalno-politička garancija. Pri tome je nebitno kakva će ostala unutarbosanskohercegovačka okolina biti po uređenju. Bilo bi najbolje da Hrvati, Bošnjaci i Srbi budu ravnopravni i u tom teritorijalno-političkom segmentu. Republici Srpskoj je to u interesu ne zbog toga što voli Hrvate ili mrzi Bošnjake, nego zbog toga što joj odgovara dugoročna stabilnost koja se ne može obezbijediti konstantnom depresijacijom Hrvata u Federaciji BiH. Međunacionalni potres u Federaciji može ponovo pokrenuti rasjede na Balkanu a to ne odgovara Republici Srpskoj niti srpskom narodu u BiH.
Stoga ja govorim o samostalnosti Republike Srpske unutar BiH ili izvan BiH. Sa jasnim shvatanjem da je to politički proces a ne kraj. I sa osobinama energije koje sam pominjao.
