недеља, 3. април 2011.

LAŽNI OBOŽAVAOCI UEFE

Nakon što je neki poznati novinar ESPN-a, Linder Širlikens, napao UEFU i FIFU da, u pogledu FS BiH, ne znaju gdje žive i kako izgleda svijet, nadam se da je barem nekolicini usmrđenih i uskislih bh fudbalskih patriota jasnije o čemu se radi.

Mislio sam da je besmisleno dalje objašnjavati zašto je neprihvatljivo instalisati jednog predsjednika FS BiH, pa makar bio i Srbin, kako reče onaj službenik iz Zenice.

Mislio sam da je nepotrebno objašnjavati da su FIFA i UEFA veće odmetnuto svjetsko finansijko zlo od MMF-a, Hipo-Motajica-Bardača Bank i one propale američke Braća Bank, zajedno.

A i sada mislim da je fudbalerima, njihovim sportskim novinarima i najvećem dijelu „fudbalskih radnika“ neobjašnjiva potreba da dignu glas protiv Uefe i Fife a ne da seru o tome kako je bh fudbal pred slomom, kako će ga sankcije uništiti, kako su evropska takmičenja i kvalifikacije reprezentacije stvari koje nemaju cijenu. Pa makar Jedan Predsjednik bio i Srbin.

Prvo. Fudbalski radnici koji kukaju za neusvojenim statutom i Jednim Predsjednikom, ne kukaju zbog bh fudbala, a pogotovu zbog fudbala u Republici Srpskoj, jer bi ove godine, po svemu, i banjalučki Borac trebao ići u Evropu, nego kukaju zbog svojih ničim zasluženih pozicija. Njihov atribut fudbalski radnici ninačemu je utemeljen. Gdje su njihove titule, gdje su njihovi igrači koje su stvorili. Ne može bh fudbalskim vještačkim patriotima sto godina biti dika i medalja Salihamidžić ili, sada Džeko, koji nemaju veze sa tim bh patriotbalom. A mnogi od tih vještačkih fudbalskih radnika paradnika, kriju se iza stava svog saveza. Kao oni gledaju šire, evropskije, uefskije, ali njihovi fudbalski savez, eto, neda pa neda.

Drugo. Fudbaleri, ovdašnji, premijerligaški, njihovi treneri i njihovi istaknuti fudbalski radnici, barem treba da šute o potrebi kompromisa, a to znači usvajanja novog statuta sa Jednim Predsjednikom, izlaska u Evropu... jer na taj način govore o svojim džepovima, o svojim guzicama, o svojim karijerama i o svojim novim ugovorima na osnovu kojih će mnogi oko njih staviti u padže legalan ili ilegalan procenat. Skoro svi su oni Ceca Šatoruša, samo što nemaju onolike sise. Ili nisu imali toliku priliku.

Treće. Novinari, i javnost uopšte, ne treba da seru o Novom Statutu i Jednom Predsjedniku u zemlji čija je reprezentacija već sada jednonacionalna. MIJ, oni komunisti su potpuno uništavali muslimanske fudbalere. Gurali neke Osime, Bukale, Katalinske, Pašiće, Paprice, Nikiće, a od muslimana puštali samo Sušića, bio predobar pa ga nisu mogli odstraniti, i ponekog ubicu Hatunića. I Hadžiabdića, mog idola i dandanas. Volio bih da nekog odnesem ko nekad Hadžija, pa nek sutra umrem. Sada, kada je pobijedio patriotizam i sloboda, reprezentacija je jednonacionalna i niko se ne može ni primaknuti joj.

Četvrto. UEFA i FIFA. Lajza Mineli. Mani, mani, mani. Šta su uložili u nesretnu zemlju BiH da bi ovdje fudbal postao sport a ne bunjište tajkuna, skorojevića, ratnih profitera, polukriminalaca i prevaranata. Da bi imali moralno i materijalno pravi da traže Novi Statut i Jednog predsjednika. Poslali nekog Zavrla. Kobiva on znaju šta je fudbal. EUFA i FIFA dali su ovom usranom bh fudbalu, na čijim temeljima Saraj želi da izgradi državu, a oni mu pomažu, toliko da nemaju prava da u FS BiH ni kave-kuvaricu blago uštinu za guzicu.