e-INSTALATERI FAŠIZMA U SRBA
Iako nisam pristalica nikakvih teorija zavjere niti teorija namjere, što, dabome, ne znači da one ne postoje i da se ne opredmećuju, jasno je da Srpska Nacija u posljednjih tri decenije trpi posljedice sveopšteg razaranja nacionalne armature, uništavanja nacionalnih repera, rušenja nacionalnih orijentira, svakodnevnog, svakogodišnjeg i svakodecenijskog amputiranja najvitalnijih imovinski, teritorijalnih i anatomskih dijelova, perforacije, do uništenja, kolektivne svijesti, ne samo nacionalne, defloracije nadanja i pobjede kao zdravog jezgra svake šire ljudske skupine, atomizacije i deregulacije bilo kakvog funkcionisanja, upravljanja, planiranja, ekonomisanja i državisanja...
Ne mislim da je to neka posebna zavjera koju je neko projektovao u prošlom vijeku i onda razradio tehnologiju za izvedbu. Jer i sama Srpska Nacija doprinijela je stvaranju preduslova za takav Projekt. Koji joj je kurac trebalo da se bavi južnoslovenskim državnim nastambama, stvaranjem države dovoljno široke za sve, prvo Kraljevine pa onda Komunovine. Na svakoj geografskoj vukojebini, baviš se samo sobom i svojim interesima.
U svim tim nastambama, Srbi su najradije išli u žandare, policiju, miliciju i vojsku i tako na sebe navlačili gnjev svih nacija sa kojima su bili u jednoj državi. To jeste banalan primjer ali objašnjava dobar dio suštine.
U komunizmu, Srbi su bili najortodoksniji pa opet se izložili krivici koju su drugi, s pravom ili s predrasudom, adresirali na Srbe. I tako skroz.
U posljednjim Balkanskim ratovima Srpska nacija je ostala bez svojih teritorija koje nikad nije silom zauzimala. Ali je na silu izgubila. Srbi su nestali iz Hrvatske, nestali iz pola Bosne i Hercegovine, nestali sa Kosova, postali bivši kroz Makedoniju, otcijepljeni kroz Crnu Goru.
Jedina organizovana kolektivna nacionalna srpska grupa uspjela je da, u tim događajima, koje nisu Srbi, niti Srbija, planirali i pokrenuli, ostane na području dejtonske državne organizacije Republike Srpske.
Sve ostalo je Srbima oteto i uništeno. Posljednje od toga – dragulj kazamatske, nebeske, mafijaške, plemenske, otimačke i krvave demokratije – Kosovo.
Time se projekt ne završava.
Na djelu je dalje razaranja nacionalnog tkiva Srba u Srbiji. Političke stranke i mediji, kao dva najegzaktnija pokazatelja stanja društva, države i nacije, u potpunom su rasulu i dezorijentaciji. Već dvadeset godina ni jedan važan srpski problem, niti srbijanski problem, politička i medijska struktura ne umije da objelodani, istraži, definiše i riješi.
Dobrim dijelom, to je posljedica ubijanja u pojam međunarodnim pritiscima poslije ratova na Privremeno Zauzetoj Teritoriji zvanoj SFRJ i Dejtona nakon toga, zatim bombardovanja Beograda i Cele Srbije zbog ljudskih prava neljudi na Kosovu. I konačno, otimanjem Kosova, ali jebeš Kosovo i Albance, nego proglašenjem i priznavanjem države na Srbijanskoj Teritoriji i Srpskoj Zemlji.
Sada imamo situaciju, u Srbiji, da mora da srbuje Konuzin, a od svih silnih domaćih političara nijansiranih svim bojama suvih holandskih pastela, precizno i jasno, relativno, u odnosu na druge, o nacionalnom pitanju i nacionalnom interesu govori jedino Ivica Dačić. Komunjara. I to Slobina.
Mediji su ujalovljeni. Kao i u Republici Srpskoj. Ali zato caruju nezavisni, SIJN. I Nevladine orgazmizacije.
Završni čin uništavanja sveukupnog srpskog i srbijanskog nacionalnog i državnog bića jeste Fašizacija. Ovdje, u Republici Srpskoj, Fašizacija Nad Srbima sistematski se provodi iz Sarajeva, ne samo na usranom nivou portalskih komentara, naročito u onim sredinama gdje se dupe briše prstom i trlja o vrata, nego i na nivou zvaničnih organa vlasti u Sarajevu, na intelektualnom, univerzitetskom i na javnom medijskom nivou. Nedogođeni genocid u Srebrenici samo je najisturenija tačka Fašizacije Srba Ovdje i Srba i Srbije Tamo.
Sva sila paraportala, novinica i Nevladinih ćoruša, uprla se i u Fašizaciju Srbije. Srebrenica se veže za Srbiju i tovari se njoj na leđa iako Srbija nema nikakave veze sa Srebrenicom. Stoput više ima Alija Izetbegović, neke strane tajne službe, čak i amazonska plemena, od Srbije.
E-govnine, E-dnovnine, izvjesnog Ludovića, samozvanog novinara i urednika, e-protuve sifilizovanog cerebraliteta, samougrađene mesijanske medijske uloge, mazohističkog javnosnika, teatralnog prosjaka, objavile su traktatičnicu izvjesnog Gorana Necina, Cicina, Picina, Lalina, Sosina, vjerovatno je odzogo, jeblo ga čanak koje ga premuzlo, pod nazivom Kontinuitet srpskog fašizma.
To je, dakle, završni udarac u Fašizaciji Srbije i Srba uopšte.
Potrebno je dokazati da je fašizam Konstanta u Srba. Kontinuitet kod Srba. Necin je vjerovatno polaznik neke večernjoobrazovne sociološke ŠUPM, Škole U Pizdu Materinu, ili pak nekog privatno-uplatničkog fakulteta. Možda se i redovno obrazovao, ali onda nije redovno srao, pa sada pokušava sve odjednom. Uglavnom, njegove postavke ne mogu da izdrže nikakvu koordinatnu strukturu.
Necin, Picin, Cicin, kako li, kaže:
„Država kao temelj ljudskog društva i nacija kao izvršni organ u ovoj devijantnoj smernici, samo su potvrda kontinuiteta fašizma u Srbiji od vremena njegovog začeka između dva svetska rata pa do današnjeg dana.“
Nevjerovanto. Gdje li je ovaj čovjek sticao obrazovanje o društvu.
A onda mrtvo kaže: „Pošto fašizam proističe iz kolektivnog nesvesnog...
U Savremenoj Srbiji fašizam je rasprostranjena i politički prihvatljiva i u društvu etablirana pojava koja se ispoljava u formi ekstremnog oblika nacionalizma potcrtanog despotizmom i prijemčivim fanatizmom koji se u Srbiji, kao multietničkoj sredini, manifestuje kroz etničku, rasnu, versku a u posljednje vreme sve više i kroz političku i seksualnu netoleranciju. U tu svrhu, veliki broj društvenih činilaca, neretko i sama država, sistematski i metodično nastoje da relativizuju kako srpski fašizam kroz istoriju, tako i egzistirajuće modernizovane i preobučene nove političke i parapolitičke pokrete i grupe koji se na osnovu svojih reči i (ne)dela mogu svrstati u fašističke.“
Dobro pogledajte ovu gomilu netačnosti, neutemeljnenosti, nedokazanosti i nedokazivosti.
Dovoljno je reći da Četnici nisu bili fašistička organizacija da bi se na osnovu toga moglo zaključiti da Srpski Necin Fašizam vodi poreklo između dva svetska rata. Četnici nisu nikoga istrebljivali, nisu organizovali logore, nisu klali i ubijali Jevreje, kao neki, tu gore, znate vi dobro koji. Ma, Srbi su fašizam doneli sa Dnjepra i Dnjestra. To je Picin Necin zaboravio da kaže.
I čitava lepeza neutemeljenosti, u celom tekstui ilustrovanom snimcima iz fašističkog i nacionalističkog divljanja i istrebljenja tokom Drugog svjetskog rata. Kao: „Ovdašnji nacionalisti nedvosmisleno, kao i njihovi istomišljenici iz Hitlerove Nemačke, ističu da je njihov cilj stvaranje „nacionalne države“ kao temelja i otelotvorenja zajedničke volje svog naroda.“
Dabome, Srbija bi trebala da se zove Tuđija. A Nemačka Đurđija.
Ili: „Tipičan srpski fašista insistira prvenstveno na nacionalno konzervativnoj tradiciji...“
Cilj je jasan. Fašizam se mora instalirati po svaku cijenu. Jer, priprosti, lakomisleći, nezainteresovani, masturbantski, voajerski, korisnici e-belog, neće primijetiti netačnosti i neutemeljenosti.
Nakon izvjesnog vremena, čini mi se, tekst tog Picinog, Necinog, Šicinog, kako li, skinut je sa Pluralnog, Europskog, Mondijalnog Duvara e-Govnina.
Ali to ne umanjuje namjeru i zlotvornost ovog teksta. To je kruna višegodišnjeg napora da se na ovom portalu, provrtalu, kondomalu, prosralu, potpuno obalega Srbija i Sve Srpsko. Ako ovaj zaprosjačeni internetal potraje još koju godinu, proizvešće više fašista u maloj Srbiji nego Hitler i Musolini zajedno u nekoliko mnogo većih zemalja, onomad.
Bože, spasi Budale.
Iako nisam pristalica nikakvih teorija zavjere niti teorija namjere, što, dabome, ne znači da one ne postoje i da se ne opredmećuju, jasno je da Srpska Nacija u posljednjih tri decenije trpi posljedice sveopšteg razaranja nacionalne armature, uništavanja nacionalnih repera, rušenja nacionalnih orijentira, svakodnevnog, svakogodišnjeg i svakodecenijskog amputiranja najvitalnijih imovinski, teritorijalnih i anatomskih dijelova, perforacije, do uništenja, kolektivne svijesti, ne samo nacionalne, defloracije nadanja i pobjede kao zdravog jezgra svake šire ljudske skupine, atomizacije i deregulacije bilo kakvog funkcionisanja, upravljanja, planiranja, ekonomisanja i državisanja...
Ne mislim da je to neka posebna zavjera koju je neko projektovao u prošlom vijeku i onda razradio tehnologiju za izvedbu. Jer i sama Srpska Nacija doprinijela je stvaranju preduslova za takav Projekt. Koji joj je kurac trebalo da se bavi južnoslovenskim državnim nastambama, stvaranjem države dovoljno široke za sve, prvo Kraljevine pa onda Komunovine. Na svakoj geografskoj vukojebini, baviš se samo sobom i svojim interesima.
U svim tim nastambama, Srbi su najradije išli u žandare, policiju, miliciju i vojsku i tako na sebe navlačili gnjev svih nacija sa kojima su bili u jednoj državi. To jeste banalan primjer ali objašnjava dobar dio suštine.
U komunizmu, Srbi su bili najortodoksniji pa opet se izložili krivici koju su drugi, s pravom ili s predrasudom, adresirali na Srbe. I tako skroz.
U posljednjim Balkanskim ratovima Srpska nacija je ostala bez svojih teritorija koje nikad nije silom zauzimala. Ali je na silu izgubila. Srbi su nestali iz Hrvatske, nestali iz pola Bosne i Hercegovine, nestali sa Kosova, postali bivši kroz Makedoniju, otcijepljeni kroz Crnu Goru.
Jedina organizovana kolektivna nacionalna srpska grupa uspjela je da, u tim događajima, koje nisu Srbi, niti Srbija, planirali i pokrenuli, ostane na području dejtonske državne organizacije Republike Srpske.
Sve ostalo je Srbima oteto i uništeno. Posljednje od toga – dragulj kazamatske, nebeske, mafijaške, plemenske, otimačke i krvave demokratije – Kosovo.
Time se projekt ne završava.
Na djelu je dalje razaranja nacionalnog tkiva Srba u Srbiji. Političke stranke i mediji, kao dva najegzaktnija pokazatelja stanja društva, države i nacije, u potpunom su rasulu i dezorijentaciji. Već dvadeset godina ni jedan važan srpski problem, niti srbijanski problem, politička i medijska struktura ne umije da objelodani, istraži, definiše i riješi.
Dobrim dijelom, to je posljedica ubijanja u pojam međunarodnim pritiscima poslije ratova na Privremeno Zauzetoj Teritoriji zvanoj SFRJ i Dejtona nakon toga, zatim bombardovanja Beograda i Cele Srbije zbog ljudskih prava neljudi na Kosovu. I konačno, otimanjem Kosova, ali jebeš Kosovo i Albance, nego proglašenjem i priznavanjem države na Srbijanskoj Teritoriji i Srpskoj Zemlji.
Sada imamo situaciju, u Srbiji, da mora da srbuje Konuzin, a od svih silnih domaćih političara nijansiranih svim bojama suvih holandskih pastela, precizno i jasno, relativno, u odnosu na druge, o nacionalnom pitanju i nacionalnom interesu govori jedino Ivica Dačić. Komunjara. I to Slobina.
Mediji su ujalovljeni. Kao i u Republici Srpskoj. Ali zato caruju nezavisni, SIJN. I Nevladine orgazmizacije.
Završni čin uništavanja sveukupnog srpskog i srbijanskog nacionalnog i državnog bića jeste Fašizacija. Ovdje, u Republici Srpskoj, Fašizacija Nad Srbima sistematski se provodi iz Sarajeva, ne samo na usranom nivou portalskih komentara, naročito u onim sredinama gdje se dupe briše prstom i trlja o vrata, nego i na nivou zvaničnih organa vlasti u Sarajevu, na intelektualnom, univerzitetskom i na javnom medijskom nivou. Nedogođeni genocid u Srebrenici samo je najisturenija tačka Fašizacije Srba Ovdje i Srba i Srbije Tamo.
Sva sila paraportala, novinica i Nevladinih ćoruša, uprla se i u Fašizaciju Srbije. Srebrenica se veže za Srbiju i tovari se njoj na leđa iako Srbija nema nikakave veze sa Srebrenicom. Stoput više ima Alija Izetbegović, neke strane tajne službe, čak i amazonska plemena, od Srbije.
E-govnine, E-dnovnine, izvjesnog Ludovića, samozvanog novinara i urednika, e-protuve sifilizovanog cerebraliteta, samougrađene mesijanske medijske uloge, mazohističkog javnosnika, teatralnog prosjaka, objavile su traktatičnicu izvjesnog Gorana Necina, Cicina, Picina, Lalina, Sosina, vjerovatno je odzogo, jeblo ga čanak koje ga premuzlo, pod nazivom Kontinuitet srpskog fašizma.
To je, dakle, završni udarac u Fašizaciji Srbije i Srba uopšte.
Potrebno je dokazati da je fašizam Konstanta u Srba. Kontinuitet kod Srba. Necin je vjerovatno polaznik neke večernjoobrazovne sociološke ŠUPM, Škole U Pizdu Materinu, ili pak nekog privatno-uplatničkog fakulteta. Možda se i redovno obrazovao, ali onda nije redovno srao, pa sada pokušava sve odjednom. Uglavnom, njegove postavke ne mogu da izdrže nikakvu koordinatnu strukturu.
Necin, Picin, Cicin, kako li, kaže:
„Država kao temelj ljudskog društva i nacija kao izvršni organ u ovoj devijantnoj smernici, samo su potvrda kontinuiteta fašizma u Srbiji od vremena njegovog začeka između dva svetska rata pa do današnjeg dana.“
Nevjerovanto. Gdje li je ovaj čovjek sticao obrazovanje o društvu.
A onda mrtvo kaže: „Pošto fašizam proističe iz kolektivnog nesvesnog...
U Savremenoj Srbiji fašizam je rasprostranjena i politički prihvatljiva i u društvu etablirana pojava koja se ispoljava u formi ekstremnog oblika nacionalizma potcrtanog despotizmom i prijemčivim fanatizmom koji se u Srbiji, kao multietničkoj sredini, manifestuje kroz etničku, rasnu, versku a u posljednje vreme sve više i kroz političku i seksualnu netoleranciju. U tu svrhu, veliki broj društvenih činilaca, neretko i sama država, sistematski i metodično nastoje da relativizuju kako srpski fašizam kroz istoriju, tako i egzistirajuće modernizovane i preobučene nove političke i parapolitičke pokrete i grupe koji se na osnovu svojih reči i (ne)dela mogu svrstati u fašističke.“
Dobro pogledajte ovu gomilu netačnosti, neutemeljnenosti, nedokazanosti i nedokazivosti.
Dovoljno je reći da Četnici nisu bili fašistička organizacija da bi se na osnovu toga moglo zaključiti da Srpski Necin Fašizam vodi poreklo između dva svetska rata. Četnici nisu nikoga istrebljivali, nisu organizovali logore, nisu klali i ubijali Jevreje, kao neki, tu gore, znate vi dobro koji. Ma, Srbi su fašizam doneli sa Dnjepra i Dnjestra. To je Picin Necin zaboravio da kaže.
I čitava lepeza neutemeljenosti, u celom tekstui ilustrovanom snimcima iz fašističkog i nacionalističkog divljanja i istrebljenja tokom Drugog svjetskog rata. Kao: „Ovdašnji nacionalisti nedvosmisleno, kao i njihovi istomišljenici iz Hitlerove Nemačke, ističu da je njihov cilj stvaranje „nacionalne države“ kao temelja i otelotvorenja zajedničke volje svog naroda.“
Dabome, Srbija bi trebala da se zove Tuđija. A Nemačka Đurđija.
Ili: „Tipičan srpski fašista insistira prvenstveno na nacionalno konzervativnoj tradiciji...“
Cilj je jasan. Fašizam se mora instalirati po svaku cijenu. Jer, priprosti, lakomisleći, nezainteresovani, masturbantski, voajerski, korisnici e-belog, neće primijetiti netačnosti i neutemeljenosti.
Nakon izvjesnog vremena, čini mi se, tekst tog Picinog, Necinog, Šicinog, kako li, skinut je sa Pluralnog, Europskog, Mondijalnog Duvara e-Govnina.
Ali to ne umanjuje namjeru i zlotvornost ovog teksta. To je kruna višegodišnjeg napora da se na ovom portalu, provrtalu, kondomalu, prosralu, potpuno obalega Srbija i Sve Srpsko. Ako ovaj zaprosjačeni internetal potraje još koju godinu, proizvešće više fašista u maloj Srbiji nego Hitler i Musolini zajedno u nekoliko mnogo većih zemalja, onomad.
Bože, spasi Budale.
