ARSENARSENAL
Arsen Venger i Bebe Arsenala nikako da uspiju u svom misionarskom projektu. Da na ostrvo donesu fudbal koji leprša umjesto onog koji odsijeca.
Brojni su razlozi. Štednja. Gradnja stadiona. Dugoročan rad i trud Vengera i Bore Primorca bez imperativa titula.
Meč protiv Aston Vile pokazao je suštinsku lepezu problema Arsenala i Vengera. Aston Vila je pobijedila sa dva udarca prema golu. I trećim, pred kraj utakmice. Bez Igre. Bez Koncepta. Aston Vila je igrala tipičan engleski fudbal. To je fudbal koji konstantno i uporno vuče suštinu seoskog loptašenja polugorštaka koji nogama, rukama i svim drugim dijelovima tijela idu na mjesto gdje se nalazi protivnik i lopta, kao američke rakete koje bombarduju Bagdad, Beograd ili Tripoli. Takav fudbal zahtijeva ogromnu fizičku spremu i oni je imaju. To se može nazvati Dopingovana fizička spremnost iako fizičkog prisustva doping-sredstava nema. Takvoj DFS Murinjo je u Čelziju dodao i određenu količinu kolektivne agresivnosti i motivacije i postizao dobre rezultate. Kada je Murinjo otišao, vratiala se MUN-dominacija koja uključuje i filozofiju i koncept u takvu igru i od velikana na ostrvu najmanje primjenjuje gorštačko loptašenje.
Dakle, i Mančester teško prolazi pored takve mješavine koja je Igru pretvorila u agresivno loptanje. A kamoli nježni Arsenal.
Ovogodišnja pozicija Arsenala na tabeli je veliki uspjeh. Bez obzira što je imao šanse i da osvoji titulu. Barem se u pojedinim fazama ta mogućnost pojavljivala. Igrao je u nekoliko jakih takmičenja istovremeno. Doduše, kao i drugi. Ali sa timom koji je mlad, neiskusan i neiskvaren i koji još do kraja nije izgrađen.
Kolika je muka izgraditi tim u takvim uslovima pokazuje slučaj Aršavina. Nikako da se ustali u ekipi i da počne da pokazuje sve što zna. Tim oko njega se stalno mijenja a pri tome glavni igrači Fabregas i van Persi skoro nikada ne igraju istovremeno. A kad se to dogodi onda je Aršavin povrijeđen.
Povrede su katastrofalna posljedica gorštačkog ostrvskog loptašenja. Igrači koji preferiraju tehniku su mekani igrači. Njihov start na loptu i kretanje, kao i ponašanje u duelu nije začinjeno punom snagom. A skoro nikad se ne povređuje onaj ko ide punom snagom.
Drugo bitno obilježje ostrvskog fudbala je sudijski kriterij koji se podsvjesno diže u gruboj igri. Kod dva gruba tima, i jedan i drugi, igraju „muški“. Prekršaji se manje kažnjavaju. Tek kad jedan tim igra izrazito tehnički, prekršaji onog drugog su vidljiviji i to više nije „muški“ nego obična grubost. Ali sudijski kriterij je već formiran i teško se spušta.
Pri tome i Arsenal pravi greške jer često, ponešen igrom, ulazi u nadmetanje u trci, grubostima ili u nadloptavanju pa ko ju ugrabi. Protiv Aston Vile su igrali potpuno pogrešno. Sto puta su centrirali u šesnaesterac mada nemaju nikakve šanse u skokovima, čak ni kad je ušao Niklas. Kada su spuštali loptu na zemlju i igrali kraćim pasom, dolazili su do gola.
Arsenalu za praktikovanje njegove igre nedostaje nekoliko elemenata:
• Dosljednost. Čak i kada se gubi, od vlastite filozofije igre se ne odustaje. Barselona je u tome otišla najdalje. Naročito je to pokazivala prije Gvardiole.
• Na sredini terena Arsenal mora imati tri genijalca koji će diktirati tempo, ne srljati, odlagati loptu kad moraju, umarati krkane i mesare koji igraju presing, izbjegavati vertikalne centaršuteve koji se najlakše saniraju... Arsenal to nema i nije uspio oformiti brigadu za sredinu terena. Kad ne igraju Fabregas i van Persi, iako ovaj drugi nije sredinaš, stanje je veoma loše.
• Odbrana mora biti fleksibilna da otkloni sve prijetnje. U Arsenalu se odbrana često svede samo na dva igrača i golmana. Zato je i Aston Vila onako lako dala dva gola iz ničega. Igrajući tako, Arsenal je izgubio najmanje tri utakmice, dakle, devet bodova, u ovoj sezoni. Dabome, da nema ništa gore od Daije, ali da je pobijedio, danas bi titula bila na dohvatu.
• Arsenalu nedostaje kontinuirana odgovornost, u toku utakmice i u toku prvenstva. Kolektivna i individualna razigranost, koja često dovodi do pasa ili poteza viška pred samim golom, mora se žrtvovati radi razigrane efikasnosti.
Arsen Venger i Bebe Arsenala nikako da uspiju u svom misionarskom projektu. Da na ostrvo donesu fudbal koji leprša umjesto onog koji odsijeca.
Brojni su razlozi. Štednja. Gradnja stadiona. Dugoročan rad i trud Vengera i Bore Primorca bez imperativa titula.
Meč protiv Aston Vile pokazao je suštinsku lepezu problema Arsenala i Vengera. Aston Vila je pobijedila sa dva udarca prema golu. I trećim, pred kraj utakmice. Bez Igre. Bez Koncepta. Aston Vila je igrala tipičan engleski fudbal. To je fudbal koji konstantno i uporno vuče suštinu seoskog loptašenja polugorštaka koji nogama, rukama i svim drugim dijelovima tijela idu na mjesto gdje se nalazi protivnik i lopta, kao američke rakete koje bombarduju Bagdad, Beograd ili Tripoli. Takav fudbal zahtijeva ogromnu fizičku spremu i oni je imaju. To se može nazvati Dopingovana fizička spremnost iako fizičkog prisustva doping-sredstava nema. Takvoj DFS Murinjo je u Čelziju dodao i određenu količinu kolektivne agresivnosti i motivacije i postizao dobre rezultate. Kada je Murinjo otišao, vratiala se MUN-dominacija koja uključuje i filozofiju i koncept u takvu igru i od velikana na ostrvu najmanje primjenjuje gorštačko loptašenje.
Dakle, i Mančester teško prolazi pored takve mješavine koja je Igru pretvorila u agresivno loptanje. A kamoli nježni Arsenal.
Ovogodišnja pozicija Arsenala na tabeli je veliki uspjeh. Bez obzira što je imao šanse i da osvoji titulu. Barem se u pojedinim fazama ta mogućnost pojavljivala. Igrao je u nekoliko jakih takmičenja istovremeno. Doduše, kao i drugi. Ali sa timom koji je mlad, neiskusan i neiskvaren i koji još do kraja nije izgrađen.
Kolika je muka izgraditi tim u takvim uslovima pokazuje slučaj Aršavina. Nikako da se ustali u ekipi i da počne da pokazuje sve što zna. Tim oko njega se stalno mijenja a pri tome glavni igrači Fabregas i van Persi skoro nikada ne igraju istovremeno. A kad se to dogodi onda je Aršavin povrijeđen.
Povrede su katastrofalna posljedica gorštačkog ostrvskog loptašenja. Igrači koji preferiraju tehniku su mekani igrači. Njihov start na loptu i kretanje, kao i ponašanje u duelu nije začinjeno punom snagom. A skoro nikad se ne povređuje onaj ko ide punom snagom.
Drugo bitno obilježje ostrvskog fudbala je sudijski kriterij koji se podsvjesno diže u gruboj igri. Kod dva gruba tima, i jedan i drugi, igraju „muški“. Prekršaji se manje kažnjavaju. Tek kad jedan tim igra izrazito tehnički, prekršaji onog drugog su vidljiviji i to više nije „muški“ nego obična grubost. Ali sudijski kriterij je već formiran i teško se spušta.
Pri tome i Arsenal pravi greške jer često, ponešen igrom, ulazi u nadmetanje u trci, grubostima ili u nadloptavanju pa ko ju ugrabi. Protiv Aston Vile su igrali potpuno pogrešno. Sto puta su centrirali u šesnaesterac mada nemaju nikakve šanse u skokovima, čak ni kad je ušao Niklas. Kada su spuštali loptu na zemlju i igrali kraćim pasom, dolazili su do gola.
Arsenalu za praktikovanje njegove igre nedostaje nekoliko elemenata:
• Dosljednost. Čak i kada se gubi, od vlastite filozofije igre se ne odustaje. Barselona je u tome otišla najdalje. Naročito je to pokazivala prije Gvardiole.
• Na sredini terena Arsenal mora imati tri genijalca koji će diktirati tempo, ne srljati, odlagati loptu kad moraju, umarati krkane i mesare koji igraju presing, izbjegavati vertikalne centaršuteve koji se najlakše saniraju... Arsenal to nema i nije uspio oformiti brigadu za sredinu terena. Kad ne igraju Fabregas i van Persi, iako ovaj drugi nije sredinaš, stanje je veoma loše.
• Odbrana mora biti fleksibilna da otkloni sve prijetnje. U Arsenalu se odbrana često svede samo na dva igrača i golmana. Zato je i Aston Vila onako lako dala dva gola iz ničega. Igrajući tako, Arsenal je izgubio najmanje tri utakmice, dakle, devet bodova, u ovoj sezoni. Dabome, da nema ništa gore od Daije, ali da je pobijedio, danas bi titula bila na dohvatu.
• Arsenalu nedostaje kontinuirana odgovornost, u toku utakmice i u toku prvenstva. Kolektivna i individualna razigranost, koja često dovodi do pasa ili poteza viška pred samim golom, mora se žrtvovati radi razigrane efikasnosti.