OPASNA IGRA GENOCIDOM
Bosanskohercegovački lažov Broj Jedan, sa vrhunskim rangom jer je predsjedavajući PBiH, Haris Silajdžić, poznat po monstruoznim lažima o stotinama hiljada silovanih muslimanki u Prvom bosanskohercegovačkom ratu, od strane Srba, naravno, nekidan je neovlašteno lagao u ime Države, pred Ujedinjenim nacijama. „200.000 ljudi je ubijeno tokom rata, od čega 12.000 djece, 50.000 žena je silovano...“ rekao je HS.
Haris Silajdžić nije obični lažov.
On je monstruozni lažov jer laže sa predumišljajem i sviješću da će ono što se kaže u zgradi Ujedinjenih nacija ući u zapisnike i dokumente i ostati arhivirano za sva vremena. Nakon nekoliko decenija to će poslužiti kao dokaz da su Srbi genocidan narod koji nema pravo da živi u BiH.
Haško tužilaštvo je objelodanilo da će u izmijenjenoj optužnici za Radovana Karadžića, paljanskog opsjenara teretiti za nekoliko genocida, najmanje za dva. Prvi optužujući genocid je u deset opština za devet mjeseci 92. A drugi genocid je u Srebrenici.
Predsjednik Saveza udruženja logoraša BiH je rekao: „Dobro je za nas ukoliko može doći do presude za genocid u tim opštinama“. Rekao je i da mu je obećano da će se u optužbi za genocid naći dvadeset opština i da će on insistirati da se u genocid uvrsti i Doboj.
Haris Silajdžić je rekao da je Dejton trebao da poništi rezultat genocida a to znači da ukine Srbima u Bosni i Hercegovini sva kolektivna prava, pa čak i pravo na evidenciju jezika, vjere i nacije, kako se sada nastoji postići sterilisanim popisom dvonožnih živih bića u BiH. Kako to nije uradio Dejton, on zahtijeva da to uradi UN, ukidanjem Republike Srpske i oduzimanjem Srbima svih prava. Jer, to proizlazi iz njegovog zahtjeva.
Bošnjačka politika je sve karte bacila na genocid, od tužbe protiv SRJ, preko srebreničke tragedije kao političkog programa do licitiranja sa ubacivanjem opština i mjesnih zajednica u genocidnu mapu puta kojim treba istjerati Srbe iz BiH.
Bez obzira što rizikujem da budem optužen za svašta, moram reći da se genocid ne ustanovljuje sudskim spisima čak i u slučaju kad se presuđuje. Genocid je stvar istorijske nauke i činjenica koje se ne mogu ustanoviti u politizovanom sudu i tužilaštvu niti u podivljaloj nacional-vjerskoj šizofreniji.
Da bi se ustanovio genocid mora postojati država i vlast koja svojim pravnim sistemom, sistemom sile i izvršnom vlašću sistematski djeluje na istrebljenju jednog naroda. Genocid se ne ustanovljuje presudom jednog suda, molbom tužuiocu da uvrsti ovu opštinu ili mjesnu zajednicu u genocidna područja, ne realizuje se za tri dana i ne može se smatrati za genocid masovni divljački zločin kojeg su počinili i pripadnici regularnih jedinica ali i pripadnici paravojnih formacija koje nisu bile pod komandom bilo koga a naročito se ne može ustanoviti genocid ako nemate ni jednog akta, odluke ili zakona koji nalaže i organizuje čin uništenja jednog naroda.
Haški sudovi su politizovani sudovi. O tome nema spora.
Za zločine koji su počinjeni u Srebrenici i drugim opštinama, kao i u Sijekovcu, Konjicu... nigdje ne postoje odluke nijednog organa vlasti. I o tome nema spora.
Igra genocidom, u koju je uključen i Haški tribunal, ima jedan jedini cilj: stvaranje islamske republike na području BiH. Drukčije nije moguće objasiti „želju“ „žrtve“ da u jedinstvenoj državi, bez entiteta, živi sa svojim „dželatom“.
Za posljedicu će, međutim, vjerovatno imati realizaciju relacija Bratislava – Prag i Beograd – Podgorica.
O kojima je prvi govorio Miroslav Lajčak, što me neobično veseli.