2127.
MEDIJI
SRPSKE
U VLASTITIM GVOŽĐIMA
PESIMIZMA
Sumračenje kolektivnog i svakog
pojedinačnog uma ozbiljan je posao. Čak i u anarholiberalizovanim, nedovršenim,
paratranzicijskim i kobivademokratskim društvima. Javni i medijski Pesimizam,
kao najozbiljnija sistematska posljedica opštedruštvenog sumraka, način je
dugoročnog upravljanja društvom, nacijom i državom. Zbog toga je nestalo
Novinarstvo. U stvari, prekomandovano je u Medije.
Mediji u Republici Srpskoj imaju nekoliko
zajedničkih karakteristika koje pogoduju sinhronizovanom produkovanju
Pesimizma. Taj diferencijal, sa mnogo zupčanika, funkcioniše savršeno u svakoj
javnoj, društvenoj i političkoj krivini.
·
Za skoro dvadeset godina mediji nisu
stvorili ni jedno novinarsko ime, emisiju niti je koji medij izborio status
kultnog, referentnog i profesionalnog.
·
Sve medije, osim jednog, i privatne i
javne, drže kordoni esdeesovih ratnih i poratnih jurišnika. Sad im je želja da
preuzmu i Srnu i da proglase SAO InfoMomo.
·
U velikom broju medija Službe, naše,
njihove, strane, javne, tajne, imaju instalirane čitave bataljone ljudi, od
vlasnika do novinara, i bez obzira što su većim dijelom u statusu spavača,
djeluju sinhronizovano i povezano.
·
Samo prividno rade na žutilu i izboru tema
koje, navodno, žele čitaoci i gledaoci, a, u stvari, sistematski rade na
stvaranju Pesimizma, Beznađa, Bespuća, Neefikasnosti, Neodgovornosti svega
postojećeg. Pesimizam je oružje relativizovanja i homogenizovanja,
ujednačavanja granulata. Što se u ekonomiji manfistuje izjednačavanjem i
stručnjaka i laika a u politici i pobjednika i minornog opozicionara. Opšta relativizacija
vodi pojedinca ravnodušnosti i izvlači ga iz kolektiviteta. A zainteresovanost
za ekonomiju, politiku i društvo uopšte i kolektivitet, dva su najjača stuba
demokratije, nacije, društva i države. Dobar dio medija projektovano radi na
pesimizmu. Ostali su plimni val koji prati. U krajnjoj instanci, cilj je stvoriti
javnu i političku klimu da je svakom pojedincu obavezna i kriva vlast, za sve
što mu se događa i ne događa, što ima i što mu nedostaje. Onda vlast postaje
trajno nestabilna, promjenjiva, upravljiva i povodljiva. Dobar dio rezultata je
već napravljen. Mnogi običan čovjek, pod naletom medijskog Pesimizma i
Režimiranja Vlasti u Srpskoj, smatra Vladu i Vlast odgovornijim za njegovu
svakodnevnicu nego je to smatrao za vrijeme totalitarnog komunizma. Mnogi pojedinac
smatra da je Vlada zadužena da mu nađe posao. Ako nije Vlada onda je to Dodik
sigurno.
·
Najveći dio medija potpuno je netransparentno
i tajno finansiran. Što njiovo izvještavanje, zalaganje, stavove i aktere čini
deplasiranim i nevalidnim.
Razaranje
pojedinačnog i kolektivnog mnijenja ostavlja dugoročne posljedice po društvo i
naciju.
Ipak,
mediji u Republici Srpskoj uživaju rezervatski status. Pod plaštom Slobode
Medija. A Sloboda Medija je jedna od globalističkih fikcija kao i snaga međeda
Gacka i okoline. Nema slobode, nepotrebna je i nemoguća, tamo gdje se vodi
žestoka tržišna borba. I nema Slobode Medija u koje su ubrojani i javni i tajni
i privatni mediji.
Srpska
mora medije podvrći jednakim društvenim i zakonskim tretmanima koji važe za
sve. Zašto bi republička revizija kontrolisala ministarstva a ne kontroliše
medije.
Vlast
sa medijima mora sa bude u odnosu hladne koegzistencije. To je društveno i
nacionalno najproduktivniji odnos.
Sve
ostalo je kurvanje, bezgaćarenje, potplaćivanje, prestenovanje i kalamarenje.