RAK U STAMBOLU
Jednostavan je istorijski recept kako se na Balkanu vrši vlast.
Sjediš u Stambolu i šalješ obznane, katil-fermane, direktive, smjernice...
Onda su došli prvi višenacionalistički demokratski izbori pa je na scenu stupila politička tehnologija Kriminalizovane Odbrane Nacije.
Osvjetlodanio se Neorganizovani Politički Narod što je stvorilo situaciju sličnu onoj kada bi svi navijači Zvezde, bre, izašli na teren da igraju fudbal, u sistemu 4 – 4 – 80.000, što je, opet, dovelo do situacije u kojoj se vlada tim obznanama, fermanima, smrtnim presudama...
Sarajevo, nekad većininski srpski grad, nekad, dok se na Balkanu nisu nastanile i Sablje, takođe je u ranoj fazi prigrlilo tu novu tehnologiju vladanja – katilfermansku. U tome je pomogao komunizam, kasnije samoupravizam, a najbolje iskoristili Branko i Hamdija. Sarajevo je počelo da se pita a u Sarajevu niko nije znao gdje je Čajniče, mrski Cazin i divlje Grahovo.
Sa pojavom Islamske deklaracije Alije Izetbegovića, i sa usvajanjem Karadžićeve i Slobine šumsko-balvanske tehnologije, Sarajevo je postalo Ferman Centar jer je žrtvovanjem mira samo sebe proglasilo Žrtva Srba.
Onda su Nametnuti Stranci nametnuli razne Državne Institucije pa je kroz mišiju rupu na Državnu Scenu stupila i nelegalna Regulatorna agencija za komunukacije, RAK, nelegalna jer su mediji i komunikacije u djetonskoj nadležnosti entiteta.
U međuvremenu je i RTRS, entitetski mediji koji nam je naša borba dala, shvatio da treba da usvaja nove tehnologije. Digitalnu. I tako je sa istarskom regijom istovremeno, krenuo u eksperimentalno digitalno emitovanja sa jednog banjalučkog odašiljača koji pokriva Novo groblje i nešto okolnih mjesnih zajednica.
RAK je odmah zabranio takve tehnološke izazove nezavisnosti i jedinstvu Države pa je stigla i kazna od sto hiljada maraka. Zakon nigdje ne reguliše digitalnu eksperimentalizaciju ali RAK kaže da je RTRS upotrijebio frekvenciju za koju mu RAK nije dao ausvajs.
Frekvencije su svuda u svijetu nacionalno dobro i pripadaju, kao i svako prirodno bogatstvo, zemljištu iznad kojeg su ili ispod kojeg su. Republika Srpska je vlasnik tih frekvencija. Da nije, ne bi tolika oporba bila Hrvatskom tv kanalu u Federaciji, jer se Federacija, tj. Sarajevo, smatra vlasnikom frekvencija a ne Hrvati pošto nisu uobličeni ni u kakav entitet.
Uglavnom, na sceni je rat a ne RAK. Sada je RTRS donio odluku da ne plati kaznu i da se mrtvoladno ponaša u uspostavi Korporacije koja bi trebala biti novi Ferman Centar za elektronske javne medije.
Raspad, dakle.
Moja najomiljenija srpska riječ.
Samo što je ovo primjer kako Država i Državni, najbolje produkuju raspad.

KRSMANOVIĆ PRIMIO GREGORIJANA
Konačno jedan međunarodni susret na niskom nivou.
Milan Mandić Socijalističke partije Republike Srpske, ili, primjerenije, Ivo Sanader Espeeresa, Zdravko Krsmanović, primio je u svojim banjalučkim partijskim dverima, Rafija Gregorijana, kolegu iz Brčkog.
Mediji su loše odradili posao pa nije bilo informacija o tome da li se razgovaralo o ustavnom položaju Teksasa nakon iscrpljivanja naftnih rezervi ili o rješenju fočanske potrošnje uglja kupljenog u mrskom tuzlanskom bazenu dok multietnička Miljevina čami ni u stečaju ni u likvidaciji.
Jasno mi je u kom je svojstvu Zdravko Krsmanović boravio u Banjaluci. Pozvao ga ministara zdravstva da potpiše priznanicu za donaciju u renoviranje Doma zdravlja pa je dotični Krsmanović bio u pratnji jednog od svojih omiljenih Golijanina, direktora Doma.
Nije mi jasno u kom je svojstvu u Banjaluci boravio, i sa Krsmanogluom razgovarao, Rafi Gregorijan. Jer, kada američke zvaničnike pitate za Gregorijana, oni redom sa odbojnošću odmahuju. Dakle, nije u svojstvu predstavnika američke administracije. Uostalom, ovdje je za to američka ambasada.
Moralo bi se biti član i izaslanik neke velike humanitarne međunarodne organizacije pa razgovarati sa minornim liderom nove socpartije čiji lider je 2006. u knjižici o ustavnim diskusijama koje su štampale Nezavisne novine i neka švajcarska agencija za razvoj, napisao vlastiti članak kojeg je počeo tvrdnjom da je, danas, tada, nakon deset godina od rata, došlo vijeme da se ukinu entiteti, dakle i Republika Srpska, i da se BiH organizuje sa dva nivoa vlasti: državnim niovoom i opštinskim nivoom.
Rafi Gregorijan je ovdje na posebnom zadatku. To je odavno vidljivo. Još od organizovanja banjalučkog ogranka ilegalne ćelije ljubitelja međunarodne demokratije, u garaži ovdašnjeg Ohaera a u sastvu Lepa Ceca Cenić, Oslobđena Goga Katanac, Tanja Topić Fridrih Ebert Analitung, Dragan Babić Septembar... i sastanka koji je u Treći val Hantingtonovih demokratija unio novi zamah, te od poniznopuzajućeg prijema Milorada Barašina, Glavnog Državnog Tužioca Centralnog Državnog Tužilaštva i uručivanja mu prikupljenog sadržaja sandučeta za anonimne pritužbe Radničkoj kontroli. Od strane Rafija, dabome.
Takav zadatak je imao i Ohaerov pleh muzičar Sajmon Hejzlok, blaženozavršivši, poslije, na Kosovu.

VEČERNJA ŠKOLA ZA EVROPSKE KOMESARE
24. januara izbori su za načelnika opštine Bileća. A 26. januara Predsjednik Evropske komisije Žoze Manuel Baroso će se naći pod glasanjem Evropskog parlamenta o njegovoj novosastavljenoj Evropskoj komisiji.
Prethodno su njegovi puleni, kandidati za povjerenike, imali intervju, prijemni ispit, ispit zrelosti i sposobnosti, pred parlamentarcima. A u Evropskom parlamentu ima svega, starih partijskih vukova iz raznih zemalja, novokomponovanih političara i raznih autističnih provincijalaca. Svi oni mogu da budu jednako krvoločni prema kandidatima za komesare.
Kao što su i bili prema nekoj mlađanoj bugarčici Rumijani Želevoj kandidatkinji-komesarici za humanitarni rad, takozvanu organizaciju Kolo Briselskih Sestara, ali i prema Oli Renu, kandidatu-komesaru za poslove trgovine i monetarne poslove, za koje je on stručnjak kao i Baba Mileva za količnu novca u opticaju. Ili kao prema Algirdasu Šemeti, kandidatu-komesaru za poresku politiku koji je iz te Litve, tradicionalne eskpertske zamlje za poresku politiku.
Sticajem okolnosti, svih ovih troje ispitanika proveli su se ko gologuzi u gloginjaku. Evropski parlamentarci su ih skoro ismijali a, poslije, su neki, kao plavuša Želeva, jaukali i kukali u kancelarijama briselskim.
Skupilo se u tom Novom Carstvu, u Briselu, sele, svega i svačega. Od poslanika do komesara. Od Doris Pak i Jelka Kacina, koji kao izvjestilac EP, misli da može da propisuje ustave, geopolitičke formule i određuje sudbina nacija južno od sunčanih strana Alpa, do Rena, donedavnog popovatora za proširenje Evropske unije čiji je najveći uspjeh da je te zemlje, južno do Sunčanih Strana, držao što dalje od EU, a stvarnog birokratoida koji sa takvim kapacitetima nema šta da radi ni u mnogim zemljama pojedinačno a kamo lu u EU.
To je zla sudbina novokomponovane Evrope i domet demokratija Trećeg vala u koje su ubrojali i demokratije nakon raspada SSSR i SFRJ. Čemer i jad.
Evropa je jedino zdravo jezgro civilizacijskih dostignuća zemaljske ljudske istorije, kolikogod je ja, kao polovnjaču sa pet podsuknji, pumpericama i podvoljkom, smatrao Ljepoticom Prohujalog Vremena, i zaslužuje bolju selekciju i parlamentaraca i komesara. To se može postići ozbiljnjijim načinom izbora.
Ili da se ostavi jalovog posla.